Από τον Σπύρο Τσιώτση
Όλοι μας έχουμε συναναστραφεί με ανθρώπους τους οποίους πλέον έχουμε χάσει. Είτε εμείς έχουμε χαθεί είτε αυτοί θα έλεγε κανείς δεν έχει σημασία. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι ακριβώς έτσι. Φίλοι που επέλεξαν να αραιώσουν τις επαφές μαζί σου γιατί δεν πληρούσες κριτήρια, γυναίκες που σε απέρριψαν ή σε χώρισαν/πρόδωσαν με άσχημο τρόπο. Είναι αυτή μια κατηγορία ανθρώπων που έστω για λόγους διπλωματίας θα ήταν ωφέλιμο να μένουν στη ζωή σου;
Όπως σε πολλά πράγματα στη ζωή μου έχω επιλέξει και εδώ να κινούμαι σε μια μέση οδό. Αν και όπως λέει ο Μιγιάγκι στο Καράτε Κιντ όποιος κινείται στη μέση συχνά κινδυνεύει να τον λιώσουν, όταν κάτι είναι το σωστό δε σημαίνει πως θα είναι και εύκολο. Όποιος έχει δει την ταινία, θυμάται ότι αυτό που εννοεί ο Μιγιάγκι είναι ότι η αμάθεια είναι καλύτερη από την ημιμάθεια. Όχι ακριβώς αυτό που εννοώ εγώ, αν και η ημιμάθεια, ή η έλλειψη αυτογνωσίας, είναι κάτι που ταλανίζει την κοινωνική μας ζωή στην εποχή μας. Αυτό που λέω εγώ είναι ότι όπως σε πολλές εκφάνσεις της ζωής μας έτσι και στις διαπροσωπικές σχέσεις πρέπει να ακολουθούμε μια μέση λύση. Όποιος σε παραγκωνίζει δεν πρέπει να τον βρίζεις ή να του επιτίθεσαι. Συνήθως κανείς δε σου λέει στα μούτρα σου ότι δε σε γουστάρει για παρέα επειδή δεν έχεις φράγκα για να πουλάς μούρη, ωραία ρούχα, αμάξι κτλ. Απλά βολικά ξεχνάνε να στο πουν ή το κανονίζουν τελευταία στιγμή σε ώρα μέρος που δεν μπορείς. Αυτά ισχύουν για χάι κλας φίλους. Στην περίπτωση του ασθενούς φύλου μπορεί να φας ευγενικό σουτ, επειδή απλά δεν ταιριάζετε, θέλει λίγο χρόνο να σκεφτεί, πρέπει να επικεντρωθεί στην καριέρα της και μετά από λίγους μήνες την βλέπεις με κάποιον του στυλ των χάι κλας φίλων σου. Αντίστοιχα, μια κοπέλα που γουστάρεις μπορεί να σε παίζει ευγενικά για μήνες, χωρίς να σου δίνει από κάπου να πιαστείς ουσιαστικά. Κάτι χειροπιαστό δηλαδή για να πεις ότι υπάρχει μια ανταπόκριση, πέρα από μια φιλική κοινωνική αντιμετώπιση.
Όλες οι παραπάνω περιπτώσεις μοιράζονται κάτι κοινό. Την ευγενική κοροϊδία μέσα στα μούτρα σου. Το καταλαβαίνεις το βλέπεις ότι δε σε γουστάρουν αλλά δε στο λένε στα ίσια. Ίσως γιατί ο καθένας του θα είχε να απολογηθεί για την ανειλικρινή συμπεριφορά του, για το γεγονός ότι έπρεπε να σου πει ότι βασικά δε σε γουστάρει και σε έκανε παρέα για να μεγαλώσει τον κύκλο του, τα έφτιαξε μαζί σου για να μην είναι μόνη, σε έπαιξε γιατί γουστάρει τους θαυμαστές. Εδώ θα έλεγε κανείς ότι έχεις δυο επιλογές. Η μια είναι η ευθεία επίθεση. Να τα κάνεις όλα πουτάνα φωνάζοντας και βρίζοντας και απαιτώντας εξηγήσεις γι αυτό το φέρσιμο. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Όπως προανέφερα, το φτύσιμο έχει κρυφτεί πίσω από χιλιάδες εύσχημες δικαιολογίες και συγκυρίες και αν βρεθείς να απαιτείς σεβασμό, θα καταλήξεις να γίνεις κακός, αγενής ίσως ακόμα και ο τρελός του χωριού. Η άλλη λύση είναι να σε φτύνουν και εσύ να ρωτάς αν βρέχει. Νομίζω δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Η δικιά μου αντιμετώπιση είναι να τους αγνοήσω το ίδιο ευγενικά. Δεν χρειάζεται καν να τσακωθείς. Πολλές φορές χαιρετάω ακόμη και άτομα τα οποία με αγνόησαν στο παρελθόν. Καλή καρδιά παιδιά δεν έγινε κάτι, δε θα κάτσω εγώ να φορτωθώ με αρνητική ενέργεια. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι θα τους ανεχτώ στην παρέα μου και στη ζωή μου. Απλά τους αφήνω πίσω και συνεχίζω. Όλες οι αναμνήσεις ξεθωριάζουν αργά η γρήγορα. Καλές ή κακές. Αν επιλέξουμε δε να τις απωθήσουμε πίσω, ίσως σβήσουν και πάψουν να έχουν σημασία πιο γρήγορα. Όλοι μας ζούμε σε έναν δικό μας μικρόκοσμο που αποτελείται από τους φίλους μας, τη δουλειά μας, τα όνειρά μας, τις ασχολίες μας. Αλλά ταυτόχρονα είμαστε το άθροισμα των επιλογών μας και πρέπει να επωμιζόμαστε το κόστος τους. Το απλά να αφήσεις πίσω κάποια πράγματα που σε ενοχλούν είναι απλό αλλά πολύ δύσκολο. Αλλά όταν τραβήξεις μπροστά, τόσο θα αρχίσεις να μεγαλώνεις την απόσταση από αυτά που σε πλήγωσαν.
Είναι κάπως σαν την σκληρή προπόνηση στον αθλητισμό ύστερα από μια μεγάλη ήττα. Δεν έχεις καμιά όρεξη να την κάνεις, αισθάνεσαι ότι είναι σχεδόν ανώφελο, πως ότι και αν κάνεις πάλι θα ηττηθείς. Αλλά αν δεν έχεις προσπαθήσει καν πώς θα το ξέρεις αλλά κυρίως θα έχεις χάσει σίγουρα. Για αυτό είναι απλό απλά συνέχισε να πηγαίνεις μπροστά, άφησε τους πίσω και ύστερα από λίγο καιρό θα σου φαίνονται μικροί όπως ακριβώς είναι.