***Για να βρεις το ιδανικό ξενοδοχείο στις χαμηλότερες τιμές, κάνε click εδώ!***
Από τον Σπύρο Τσιώτση
Ο άνδρας που δε θα γινόμουν ποτέ; Δύσκολο να πω ρε παιδιά. Ας πούμε καλύτερα για τον άντρα που δε θέλω να γίνω ποτέ, που θα προσπαθήσω να μη γίνω και όσες φορές έκανα κάτι που να θυμίζει αυτόν τον άντρα να θέλω να το διορθώσω… Προσέξτε να το διορθώσω όχι να το ξεχάσω γιατί αν το κάνω αυτό είμαι καταδικασμένος να επαναλάβω τα λάθη για τα οποία μετάνιωσα.
Πολλές φορές βέβαια δεν είναι ακριβώς κάποια πράξη αλλά μια γενικότερη συμπεριφορά η οποία με απομακρύνει. Ίσως αυτή που μου τη δίνει περισσότερο είναι η συμπεριφορά της αγέλης, της λαχτάρας μας να ενταχθούμε κάπου, να ανταποκριθούμε σε κάποιο στρεβλό στερεότυπο το οποίο ο κοινωνικός μας περίγυρος, υποσυνείδητα μας έχει επιβάλλει.
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι υπάρχουν και κατηγορίες αντρών οι οποίες μπαίνουν στο κοπάδι ενώ νομίζουν όλοι, ότι είναι ξεχωριστοί. Το να μην γίνει κάποιος αυτό που λέμε κάγκουρας, είναι κάτι το εύκολο, αφού πρόκειται για μια περίπτωση άντρα που κραυγάζει από μακριά την υποτιθέμενη ανδροπρέπεια αλλά και την αυθεντικότητά της, με ορατά τα σημάδια του mainstream.
Υπάρχουν όμως και οι άλλες ομάδες οι πιο ας το πούμε εναλλακτικές, οι οποίες χλευάζουν μάλιστα ανηλεώς τους κάγκουρες. Επειδή τυγχάνει να έχω κοντινά μουσικά γούστα με αυτή την ομάδα ανθρώπων και να μου αρέσει η διακριτικότητα τους όταν κάθονται έξω για καφέ, συχνάζω σε τέτοιες καφετέριες. Δυστυχώς έχω παρατηρήσει ότι και αυτοί ακόμα διατηρούν ένα συγκεκριμένο τύπο συμπεριφοράς, λεξιλογίου, ντυσίματος σε έναν ανησυχητικό βαθμό ομοιομορφίας. Πολλές φορές δε οι αφορισμοί τους οποίους υιοθετούν, τους καθιστά πιο εκνευριστικούς ακόμα και από τους κάγκουρες. Συγγνώμη αλλά αρνούμαι να συμμετάσχω σε κοπάδι ακόμη και αν αυτό καλύπτεται από ένα μανδύα διαφορετικότητας. Μάλλον χειρότερη είναι αυτή η πλάνη. Γιατί να μη φορέσεις αυτό που γουστάρεις και να επιλέξεις από κάθε ομάδα ανθρώπων τα καλύτερα στοιχεία της; Καλύτερα να είσαι και μερικώς κάγκουρας αλλά με αυτογνωσία. Ή ροκάς που ακούς αυτά τα εμπορικά-καταδικασμένα από εκλεκτικούς- ροκ συγκροτήματα. Δεν είμαι προϊόν για να μπω σε κάποιο ράφι ή να έχω ημερομηνία λήξης.
Σίγουρα, όπως περνάει ο καιρός ο άνθρωπος αλλάζει, μαζί και οι προτεραιότητές του, οι ανάγκες τους. Στα 25 σκέφτεσαι πώς να περάσεις καλά, να τσιλιμπουρδίσεις αν θες με διάφορες αιθέριες υπάρξεις (ειδικά αν έχεις μια κάποια ζήτηση) στα 35 είσαι πιο προσγειωμένος. Αυτό δε σημαίνει ότι ντε και καλά πρέπει να κάνεις αυτό που η κοινωνία σου καθορίζει να κάνεις οικογένεια και παιδιά. Γι’ αυτό χρειάζεται να βρεις τον κατάλληλο άνθρωπο και όχι κάποια ψυχή που απλά ήταν εύκαιρη και ίσως πιεσμένη και αυτή να νοικοκυρευτεί. Ξέρεις γιατί φίλε μου; Γιατί δε μιλάμε για αμάξι σπίτι ή κάτι άψυχο. Αυτή η ψυχή που δεσμεύεις έχει αισθήματα κι αυτή. Καλύτερα να κάτσεις μόνος σου αν δεν είσαι σίγουρος ή απλά να έχεις μια σύντροφο.
Ειδικά τα παιδιά ρε φίλε δεν είναι αξεσουάρ κοινωνικής καταξίωσης για να ανέβουν οι μετοχές σου όταν πηγαίνεις Δεκαπενταύγουστο στο χωριό. Κάθε παιδί που έρχεται για λάθος λόγους σε αυτόν τον κόσμο, τον αλλάζει μάλλον προς το χειρότερο.
«Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας;» Τη θυμάστε αυτή την ατάκα; Σε τούτη εδώ τη μαγική χώρα οι νόμοι ισχύουν μόνο για τους χαζούς που προσπαθούν να τους ακολουθούν και μάλιστα αυστηρά και επακριβώς στο γράμμα του νόμου. Οι υπόλοιποι είναι ελεύθεροι να κάνουν ότι γουστάρουν και να στο παίζουν και μάγκες και έξυπνοι από πάνω. Ένας από τους πιο σοβαρούς ρόλους που έχει να παίξει ένας άντρας είναι αυτός του πατέρα. Όταν λοιπόν το παιδί σου να συμπεριφέρεσαι σαν ψευτονταής που δεν ακολουθεί τους νόμους και τους απλούς κανόνες της κοινωνίας, ουσιαστικά το κάνεις σαν τα μούτρα σου. Πραγματικά εδώ δεν ξέρω τι είναι χειρότερο. Οι πατεράδες που το κάνουν αυτό ασυναίσθητα μη σκεπτόμενοι και αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους ή αυτοί που τα προτρέπουν να γίνουν μικροί κάφροι και τα καμαρώνουν γι αυτό. Όπως δε θα ήθελα να είμαι ένας άνθρωπος που υποχωρεί και τα παρατάει και να περάσει αυτό το μήνυμα στα παιδιά του, άλλο τόσο δε θα ήθελα να τα μάθω να αναζητούν διαρκώς τη σύγκρουση και να την προκαλούν. Γιατί προσωπικά πιστεύω ότι αυτό σημαίνει ότι υπάρχει έλλειμμα σημαντικό αυτοπεποίθησης. Είναι τελείως διαφορετικό να είσαι μαχητής στη ζωή και άλλο καυγατζής και συνήθως μόνο εκεί που σε παίρνει. Το μόνο που δεν πρέπει να μην είσαι φίλε είναι μην είσαι ο εαυτός σου.