***Για να κάνεις σύγκριση τιμών και να απολαύσεις τις φθηνότερες διακοπές, κάνε click εδώ!***
Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Τα τελευταία χρόνια ακούω όλο και περισσότερους να αναρωτιούνται τι έγιναν οι ρομαντικές γυναίκες. Αν σκέφτουν καλά, η απάντηση δε θα αργήσει να έρθει. Σε μια εποχή που επικρατεί ο υλισμός, αυτού του είδους οι γυναίκες έχουν πάει στο ίδιο μέρος που έχουν πάει και οι αντίστοιχοι άνδρες.
Για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις που μας κάνουν να νιώθουμε ότι υπάρχει ελπίδα στον πλανήτη . Αυτό που φοβάμαι όμως είναι το κατά πόσο οι άνθρωποι είναι σε θέση να κάνουν το σωστό διαχωρισμό. Αν νομίζεις ότι η αγαπημένη σου είναι ρομαντική επειδή σου άναψε κεριά την πρώτη νύχτα που κάνατε έρωτα, μάλλον υπάρχει ένα θεματάκι με τη συναισθηματική σου νοημοσύνη. Το αν κάποια κάνει μια πράξη που είθισται να θεωρείται ρομαντική, δε σημαίνει ότι είναι και η ίδια. Το ίδιο θα έλεγα, ακόμα και αν επέλεγε να κάνετε το πρώτο ταξίδι σας στη Βενετία. Ναι, είναι το απόλυτα ειδυλλιακό σκηνικό, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έτσι χτίζεται και το απόλυτο ειδύλλιο. Όχι ότι έχουμε κάτι με τα κεριά και τη Βενετία, αλλά αυτή που επιλέγει τα συγκεκριμένα δε σημαίνει ότι κατακλύζεται από ρομαντισμό. Πιο πολύ για εθιμοτυπική μου κάνει. Κάλλιστα η ίδια μπορεί να προτιμήσει έναν πλούσιο από αυτόν που της αρέσει. Μόλις σβήσουν τα κεριά, πιθανόν να θυμηθεί ότι η δουλειά σου δεν είναι για τα γούστα της.
Ο ρομαντισμός φαίνεται στην καθημερινότητα. Μέσα από αυτήν μπορείς να καταλάβεις πολλά για την καλή σου. Ο τρόπος που σε κοιτάει, ο τρόπος που σε αγγίζει, ο τρόπος που λέει το όνομα σου, ο τρόπος που σκέφτεται, ίσως να λένε περισσότερα από τα αναμμένα κεριά της. Η σχέση της με το χρήμα φανερώνει και αυτή, ένα μεγάλο μέρος της ιδιοσυγκρασίας της. Αν όλη της η ζωή είναι το χρήμα, είναι τρελό να τη καταστήσει ρομαντική στα μάτια σου το απόλυτα ειδυλλιακό σκηνικό που δημιούργησε. Μην αφήνεις να σε επηρεάζουν οι σειρές του Παπακαλιάτη. Αυτές αφορούν ''έναν άλλο κόσμο''.
Προσωπικά, έχω την αίσθηση ότι οι απόλυτα ρομαντικοί άνθρωποι δε καταφεύγουν συχνά σε τέτοια σκηνικά, προτιμούν τα πολύ απλά πράγματα, ζώντας την κάθε στιγμή όπως τη ζούσαμε μικροί. Όπως τα παιδιά που όταν κοιτάζουν το σκαθάρι μένουν αποσβολωμένα, έτσι και η ρομαντική κοιτάει τον καλό της. Αποσβολωμένη και εκστασιασμένη από τη μαγεία της στιγμής. Είναι μαζί του και αυτό της αρκεί. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους άνδρες. Αν δεν υπάρχει ένας μικρός Δον Κιχώτης μέσα σου, τι στο καλό ρομαντικός είσαι...; Αν δεν κυνηγήσεις ανεμόμυλους (άπιαστους στόχους), αν δεν φτιάξεις τη δική σου Δουλτσινέα από την αρχή...
Αν με ρωτούσε κάποιος, πάντως, ποιo είναι το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα ενός ρομαντικού ανθρώπου, χωρίς δεύτερη σκέψη θα απαντούσα η αιωνιότητα. Για τους ρομαντικούς δεν υπάρχει τέλος. Όταν αγαπούν κάτι πολύ, υπάρχει παρόν, μέλλον και ποτέ τέλος. Πιστεύουν στο ''για πάντα'' και γίνονται πάντα οι βασιλιάδες της στιγμής...
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο, πατήστε εδώ