Είδα προχτές το "The Last Dance", ντοκιμαντέρ με θέμα την τελευταία χρονιά της δυναστείας των Bulls του Jordan και το τελευταίο τους πρωτάθλημα. Τα πιο γρήγορα 100 λεπτά της ζωής μου όσο παρακολουθώ ταινίες, σειρές και ντοκιμαντέρ. Τόσα πολλά αυτά που είδα που μόνο οι αρχικές σημειώσεις μου για τα βασικά σημεία αυτού του άρθρου ξεπέρασαν εύκολα τις 100 λέξεις. Και ήταν μόνο τα δυο πρώτα επεισόδια από τα 10, η αρχή δηλαδή της χρονιάς. Τι μου έκανε πιο πολύ εντύπωση, βλέποντας ουσιαστικά πίσω από τα παρασκήνια ενός παιδικού μου παραμυθιού; Οι πρωταγωνιστές αποστασιοποιημένοι χρονικά πλέον, είχαν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να πουν. Παράλληλα, η πρόσβαση που είχαν οι συντελεστές της σειράς σε αποδυτήρια, προπονήσεις κτλ συνέβαλε στην αυθεντικότητα αλλά και στην εισαγωγή μου, στην τότε καθημερινότητα, των παιδικών μας ηρώων. Μια καθημερινότητα γεμάτη τις εντάσεις του πρωταθλητισμού. Μας προκάλεσε ρίγη συγκίνησης, θαυμασμού (ξανά) μας ξύπνησε αναμνήσεις. Ίσως όμως όταν τελειώσει αυτή η σειρά να έχει αλλάξει πολλά ή έστω κάποια από τα πιστεύω μας, για την μεγαλύτερη ομάδα όλων των εποχών που υπήρξε ποτέ στο μπάσκετ σχεδόν σίγουρα, και ίσως και σε όλα τα αθλήματα.
Αλλά ας δούμε μερικά από τα πράγματα που μου εντυπώθηκαν από αυτά τα δυο πρώτα επεισόδια.
1. The Jerry Krause Effect. Αυτό το σχεδόν σίγουρα και το ίσως για τη μεγαλύτερη ομάδα όλων των εποχών, θα μπορούσε να μην υπήρχε και οι Bulls, να ήταν αδιαμφισβήτητα η μεγαλύτερη ομάδα όλων των εποχών, σε όλα τα αθλήματα, αν έπαιρναν ακόμα ένα, δύο πρωταθλήματα. Και μπορούσαν να το κάνουν. Παντού και πάντα όμως, υπάρχει κάποιος ή κάποιοι που φέρνουν εμπόδια. Στην περίπτωση των Bullsαυτός που έβαλε τέλος στη δυναστεία, ήταν ουσιαστικά ένας εκ των βασικών δημιουργών της. Πήρε τον αθλητικό οργανισμό, από το μηδέν και την αφάνεια της δεκαετίας του'80. O General Manager Jerry Krause, έφερε Jordan, Pipen και όλα τα υπόλοιπα γρανάζια της μηχανής με πανέξυπνες μεταγραφές. Προσέλαβε Phil Jacksonκαι όλο το υπόλοιπο τεχνικό επιτελείο, που τελειοποίησαν την περίφημη τριγωνική επίθεση. Δυστυχώς όμως, ουδείς τέλειος. Ο Krause φαίνεται ότι ποτέ δεν κατανόησε ότι ο ρόλος του ήταν "πίσω από τις κάμερες". Ζήλευε τη δόξα που απολάμβαναν οι παίκτες, όπως οι Jordan-Pipen ή ο προπονητής, PhilJacksonκαι αυτό δημιούργησε προστριβές και στέρησε μερικά ακόμα παραγωγικά χρόνια από την ομάδα. Αν ήταν πιο χαλαρός, όλη αυτή τη φήμη που τόσο λαχταρούσε ίσως και να την είχε κερδίσει καθώς σε αντίστοιχα ντοκιμαντέρ για τα 8 δαχτυλίδια που θα είχαν κατακτήσει οι Bulls, o Jordan θα γελούσε και θα έλεγε "... μη ξεχνάτε ότι όλα αυτά ήταν δυνατά και λόγω του Jerry". Ένα ευχαριστώ όμως κρίνεται αναγκαίο να του πουμε, έτσι και αλλιώς.
2. Η επίδραση του Jordan στον οργανισμό των Bulls. Ότι οι ταύροι δεν ήταν καμία φοβερή ομάδα πριν πάει ο Jordan, πιστεύω όλοι το ξέραμε. Αλλά μέσα από τη σειρά αποτυπώνεται, όταν το 1984 ο Jordan πήγε στην ομάδα, ένα κλίμα παρακμής και εγκατάλειψης, το οποίο φαίνεται και από το γεγονός της χαμηλής προσέλευσης κόσμου στα παιχνίδια. Αναλογιστείτε το εξής, κάπου λέει ότι πήγαιναν κάποιες εκατοντάδες θεατές στα παιχνίδια και ήταν η τελευταία ομάδα της πόλης από άποψη ενασχόλησης οπαδών. Το είπε εξάλλου και ο μόνιμος κάτοικος Σικάγου (με αυτή την ιδιότητα μίλησε και έτσι έλεγε ο υπότιτλος!) Μπάρακ Ομπάμα. Απλά φανταστείτε ένα παιχνίδι που παίζει ο Jordan να έχει μόνο 800 οπαδούς. Αδύνατο ε; Αυτή ήταν η διαφορά της προ Jordan εποχής με την εποχή του Jordan
3. Τα λόγια του Jordan για τον Pipen. Συνήθως οι μεγάλοι παίκτες έχουν και μεγάλο εγωισμό. Οι τεράστιοι, τεράστιο και ο Jordan; Είναι θρυλικές οι ιστορίες bullyingΠου ασκούσε στους συμπαίκτες του. Ήδη στα πρώτα δυο επεισόδια, υπάρχει μια σκηνή όπου τα ψέλνει στον Kukoc. Ενδιαφέρεται ο Αέρινος άραγε για την υστεροφημία του, ώστε να στρογγυλεύει τις γωνίες στις απόψεις του, τώρα που φτάνει τα 60; Μπορεί κάποιος να το υποστηρίξει, αλλά η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα, η κόντρα του με διάφορους παίκτες όπως το Βασιλιά (Le Bron James), που διεκδικεί τον τίτλο του GOAT, δεν έχει δείξει κάτι τέτοιο. Δεν ήταν ποτέ διπλωμάτης, δεν χάιδεψε αυτιά. Είναι ακριβώς με αυτόν τον απόλυτο τρόπο που περιγράφει τη συνεισφορά του Ινδιάνου. "Χωρίς τον Σκότι, όλα αυτά τα πρωταθλήματα δε θα υπήρχαν". Φαίνεται εξάλλου, η εκτίμηση του για τη συνεισφορά του Pipen και από την περιγραφή της απελπιστικής κατάστασης που είχαν περιέλθει οι Ταύροι, με τον τραυματισμό του Ινδιάνου, μέσα από τα λεγόμενα του ίδιου του Jordan, εκείνη την τελευταία χρονιά. Έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να αντέξουμε μέχρι να γυρίσει ο Σκότι...
4.Για πάντα αέρινος. Όταν βλέπουμε βίντεο από παλιότερους παιχταράδες, πάντα λέμε οκ τρομεροί αλλά τότε πχ δεν έπαιζαν καλή άμυνα ή οι παίκτες δεν ήταν τόσο αθλητικοί, ή απλά λέμε καταπληκτικοί αλλά μέσα στα ανθρώπινα όρια. Έχουν περάσει 30 χρόνια και ακόμα ο τρόπος παιχνιδιού του Τζόρνταν δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παρωχημένος ή λιγότερο εντυπωσιακός σε σχέση με τον σημερινό τρόπο. Κάθε άλλο, ο τρόπος που πάταγε μέσα στο παρκέ δήλωνε κυριαρχία, προσπάθεια εκφοβισμού των αντιπάλων. Σε κάθε προσπάθεια τους ξεκαθάριζε ότι δεν αντιμετώπιζαν απλά έναν από τους καλύτερους παίκτες που έπαιξε ποτέ το παιχνίδι (και υπήρξαν πολλοί στο ΝΒΑ κατά περιόδους) αλλά κάτι παραπάνω, κάτι διαφορετικό. Κάτι ασταμάτητο, πέρα από τα ανθρώπινα όρια, μια μηχανή. Εξάλλου το έχει πει και ο ίδιος σε μια διαφήμιση-απάντηση στην αλαζονεία του LeBron. "Maybe I destroyed th eGame" . Θέτοντας για πάντα όρια που θα μείνουν αξεπέραστα. Τελικά είναι ο Τζόρνταν ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών;
5. Η αναγνώριση από τους τεράστιους Bird & Magic. Οι δυο τιτάνες, των κορυφαίων μπασκετικών οργανισμών στον πλανήτη το δηλώνουν ξεκάθαρα. Ο τύπος ήταν κάτι άλλο, διαφορετικό από εμάς. Για να καταλάβει κανείς τη βαρύτητα αυτών των δηλώσεων, ας ξαναδεί (ή δει αν δεν τους πρόλαβε) βίντεο με τα απίστευτα κατορθώματα αυτών των δυο τύπων. Ωστόσο και οι δυο μιλάνε με δέος σχεδόν, για τον πιτσιρικά τότε (που τον πρωτοείδαν) Jordan. Ο μάγος Johnson έβαλε ουσιαστικά τέλος στην κουβέντα. Εγώ και ο Λάρι είπε κατείχαμε καλύτερα από όλους το μπάσκετ, εκείνη την εποχή και τέτοιο παίκτη δεν είχαμε ξαναδεί. Ήταν ο πιο ταλαντούχος παίκτης που έπαιξε ποτέ.
Σαν επίλογο, θα γράψω ότι σε κάποια στιγμιότυπα είδα μια από τις ομάδες που αντιμετώπιζε ο Jordan, τότε στην Ανατολή. Τους αγαπημένους μου New York Knicks (που πλέον έχουν καταντήσει ανέκδοτο για το NBA). Hομάδα που είχαν τότε ήταν ασύλληπτη σε πληρότητα σε όλες τις θέσεις, όχι μόνο συγκριτικά με σήμερα αλλά γενικά. Αλλά απέναντι στον Αέρινο ήταν απλά οι καλύτεροι πελάτες. Όπως και οι υπόλοιποι.