Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Μετά το Gary Moore, άλλος ένας αγαπημένος μου μουσικός άφησε την τελευταία του πνοή, χτυπημένος στον πνεύμονα από την παλιοαρρώστια. Η βραχνή του Joe Cocker δε ξανακουστεί ποτέ live, αλλά το ανεκτίμητο έργο του δε θα μας αφήσει να τον ξεχάσουμε ποτέ.
Το Joe τον έχω συνδυάσει με τα παιδικά μου χρόνια. Το πάθος μου για το μπάσκετ μ΄έκανε να παρακολουθώ ΝΒΑ από πολύ μικρή ηλικία. Ανάμεσα στα τόσα αφιερώματα με τις μαγικές ενέργειες του Magic και του Air Mike, ξεχώρισα και το συνοδευτικό τραγούδι τους, "You are so beautiful" το έλεγαν. Το ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή, όσο και την πορτοκαλί θεά. Η ηλικία μου δε μου επέτρεπε πιο σύνθετες σκέψεις για να ψάξω τον ερμηνευτή του, καθώς καλυπτόμουν από την βαθιά βραχνή φωνή του τραγουδιστή.
Αργότερα όταν το τραγούδι απέκτησε μεγαλύτερη συναιθηματική οντότητα για μένα, έμαθα ότι ο ερμηνευτής ήταν ο Joe Cocker. Ένας θρύλος της μουσικής με αμέτρητες επιτυχίες. Το να αναφέρουμε όλες τις επιτυχίες του δεν έχει νόημα, μου ακούγεται σαν επικήδειος. Το "Unchain my heart" και το "Υou can leave your hat on" τα ξέρει και η κουτσή Μαρία.
O Joe Cocker ήταν ένας μουσικός με σπάνια ατμοσφαιρικότητα στα τραγούδια του, που θα μου μείνει για τo μαγικό χρώμα της φωνής του και για κάποια κομμάτια που έπιασαν απόλυτα το σφυγμό μου.
Ένα από αυτά είναι το "Αngeline", το οποίο ερμήνευσε συγκλονιστικά. Το τραγούδι όμως που με σημάδεψε είναι το "Ν΄oubliez jamais", τραγούδι που με συντρόφευσε στα πιο ωραία μου ραδιοφωνικά χρόνια. Δε θα σε ξεχάσω ποτέ μεγάλε Joe Cocker. Καλό ταξίδι...
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ.