Από τη Μαρία Σκαμπαρδώνη

Αχ ναι! Περνάει πάλι από μπροστά μου εκείνος που το μυαλό μου δεν αφήνει να ησυχάσει, εκείνος που κάνει την καρδιά μου να χτυπάει πιο δυνατά. Αυτός που σα χείμαρρος τη σκέψη μου κατέκλυσε. Πάλι περνάει από μπροστά μου και αρνείται να με κοιτάξει. Δεν ξέρω τι να κάνω, τι θα μπορούσα άραγε;

Μπορώ να ντυθώ με ωραία φορέματα και αρώματα που θα με κάνουν να μυρίζω ωραιότερα και από τριαντάφυλλο. Να γίνω και τολμηρή αλλά και ντροπαλή ταυτόχρονα. Θα οπλιστώ με γλυκύτητα και υπομονή σαν τους μοναχούς που ζουν και εξασκούνται στα μοναστήρια και αντιμετωπίζουν τα πάντα με μία σοφία ξεχωριστή. Μπορώ να γίνω τόσο όμορφη όσο η Audrey Hepburn με ένα περήφανο περπάτημα και στυλ που δε θα ξεχάσει ποτέ.

Με ένα κραγιόν θα ζωγραφίσω τα χείλη μου με ένα ελαφρύ κοκκινάδι και με πούδρα θα κάνω το πρόσωπό μου ακόμα πιο τέλειο. Δε θα ξεχάσω να φορέσω επίσης και το ωραιότερο κόσμημα μίας γυναίκας, το χαμόγελο.

Άραγε θα με προσέξει τώρα;

Για να βρείτε τη Μαρία Σκαμπαρδώνη στο facebοok, πατήστε εδώ.