Από τη Μαρία Σκαμπαρδώνη
Έχουμε μπερδέψει τις έννοιες. Δεν είναι εργατικότητα, το να δουλεύεις για ψίχουλα ή να μη γίνεται σεβαστός ο κόπος σου. Είναι υποτίμηση, εκμετάλλευση και υποτίμηση του εαυτού μου να παράγω συνεχώς έργο για οποιονδήποτε ο οποίος δε με πληρώνει για τον κόπο μου.
Δεν έχει σημασία στη ζωή μόνο να δουλεύεις σκληρά. Αλλά και να δουλεύεις έξυπνα (κοίτα να δεις, χρησιμοποιώ τη λέξη δουλειά, η οποία απορρέει από τη δουλεία), ενώ η εργασία είναι εκείνη που καταξιώνει την ύπαρξη του ανθρώπου.
Είναι κατανοητό και σεβαστό ότι σε μία εποχή οικονομικής κρίσης και αυξημένων αναγκών, οι άνθρωποι αναγκάζονται να συμβιβάζονται ακόμα και σε επαγγέλματα και σε μισθούς οι οποίοι δεν είναι αντιπροσωπευτικοί των υπηρεσιών τους. Διότι υπάρχει η σκέψη ότι «καλύτερο από το τίποτα το λίγο». Αναγκάζεσαι να εξοντώνεσαι και να ασχολείσαι και με δραστηριότητες που δε σε γεμίζουν, επειδή πρέπει να ζήσεις. Δε ζεις αληθινά και ουσιαστικά, επειδή πρέπει να ζήσεις πρακτικά. Ειρωνικό ολίγον..
Ωστόσο, η μείωση και η υποτίμηση της εργασιακής μου αξίας, δε σημαίνει πως πρέπει να μεταφραστεί σε προκοπή και σε εργατικότητα. Δεν είναι εργατικότητα να δουλεύω όλη μου τη μέρα για έναν μισό μισθό της εργασιακής μου προσφοράς; είναι εκμετάλλευση.
Σίγουρα, όλοι έχουμε εργαστεί και αμισθί, έχουμε καταπιαστεί με διάφορες δραστηριότητες με σκοπό την απόκτηση εμπειρίας και την κατάκτησης της μεγαλύτερης εργασιακής γνώσης. Είναι και αυτό, μία μορφή εμπειρίας. Όμως, αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει εσαεί, επειδή ο κόπος του ανθρώπου να εκτιμάται και έμπρακτα. Κανένας δεν κουράζεται για τη χαρά του, παράγει έργο επειδή επιθυμεί να λάβει και το αντίτιμο του κόπου του.
Το χαμαλίκι δεν είναι προκοπή, δεν είναι εργατικότητα. Η εργατικότητα, ακόμα και αυτή, στην εποχή μας δεν έχει εξιδανικευτεί με τον άνθρωπο να ασχολείται εμμονικά με την παραγωγή έργου, επειδή ποθεί να σιγουρευτεί ο ίδιος για την αυταξία του.
Δεν είναι εργατικότητα να παράγω έργο και να μην εισπράττω αυτό που δικαιούμαι ή να αμείβομαι με ψίχουλα. Και ίσως, είναι και μία ευκαιρία να αντιληφθούμε την αξία μας και να μάθουμε και να λέμε «όχι» όταν δε λαμβάνουμε αυτό που αξίζουμε.
