Από τον Γιάννη Παρθένιο
Καλά δεν βαρέθηκες να τα κάνουμε όλα μαζί; Όχι ε;
Λογικό γιατί αν είχες βαρεθεί δεν θα επέμενες να λειτουργούμε σαν ζευγάρι, χωρίς να είμαστε. Να βγαίνουμε 2-3 φορές τη βδομάδα μαζί. Να σε συνοδεύω και να με συνοδεύεις σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις ή τις “αφορμές”. Να γινόμαστε λιάρδα με ασφάλεια στο να μην την πέσει ο ένας στον άλλο ξημερώματα Παρασκευής και να σ’ αγκαλιάζω για να μην πέσεις όχι στον άλλο, αλλά απ’ τα σφηνάκια που σε οδηγούν συνέχεια πάνω μου. Να καταλήγουμε να κοιτάμε την Αίγινα στα τερτίπια της με το πορτοκαλί του αναδυόμενου ήλιου, μπουκωμένοι με “βρώμικο” όταν σ’ ακούω να μου λες ότι δεν σου άρεσε ο τύπος στο μπαρ και καλύτερα να είσαι μόνη σου, όταν με κοιτάς μ’ αυτά τα πράσινα μάτια, που γυαλίζουν “σε θέλω” και φωνάζουν “περνάω καλύτερα από ποτέ”. Μα αφού δεν είσαι… Δεν είσαι “μόνη” για τον τύπο στο μπαρ. Είσαι μαζί μου. Μόνο το “sex” μας λείπει…
Μας λείπει; Ή αυτός ο φόβος μεταξύ του ακουμπάω, αλλά δεν αγγίζω, το χάδι στην πλάτη κι ο ηλεκτρισμός στο άγγιγμα του χεριού την ώρα που σου ψιθυρίζω στ’ αυτί χωρίς να σε φτάνω, δήθεν για να μην μας ακούσει η παρέα, είναι το δικό μας sex; Αυτό που το χαλάει κάθε φορά που μια φίλη σου πάει να με πλησιάσει το ίδιο, κι εσύ τρελαίνεσαι, αλλά δεν το λες κι εγώ τρέχω να σε φτάσω μην φύγεις σα να θέλω να αφισοκολλήσω ένα μεγάλο “δεν τρέχει τίποτα”, εγώ θέλω εσένα, αλλά τρέμω να στο πω. Κι εγώ, κι εσύ. Κι εδώ, και το μεσημέρι της Κυριακής που θα βγούμε για φαγητό, κι εκείνα τα βραδάκια Κυριακής που αφήνουμε νωρίς πλέον ο ένας τον άλλο, αλλά φεύγοντας μας μυρίζει μια άνοιξη μέσα στο χειμώνα και λείπει τόσο έντονα αυτή η “παρέα” που σε μια ώρα δεν υπάρχει περίπτωση να μην χτυπήσει το τηλέφωνο απλά για να περιγράψουμε την ταινία που παίζει το Star, μέχρι να κλείσουμε τα μάτια, όπως τότε που ήμασταν μικροί και με χαρά περιμέναμε τη Δευτέρα να τη δούμε ή να τον δούμε στο σχολείο. Κι εσύ να περιμένεις την Τρίτη για να χτυπήσει το τηλέφωνο, να το σηκώσω και να πάμε σινεμά, περιμένοντας πάλι την Παρασκευή που θα βγούμε και πάλι κι όλα θ’ αρχίσουν ξανά… στην ωραιότερη στιγμή της σχέσης μας. Περιμένοντας να έρθει…