Από τη Μαρία Σκαμαπαρδώνη

Το μυαλό μας είναι μικρό, ακόμα και το δικό μου. Είναι βουτηγμένο σε προλήψεις και προκαταλήψεις, σε πεποιθήσεις που εμφύτευσαν μέσα μας και δεν τις αξιολογήσαμε ποτέ.

Δεν μπορείς να δεις έναν άνδρα και μία γυναίκα να είναι μαζί, να πάνε για έναν καφέ μαζί, να περπατήσουν μαζί σε έναν δρόμο και βιάζεσαι να τους κολλήσεις την ταμπέλα του ζευγαριού.

Όχι γιατί ο ερωτικός δεμός είναι κακός, αλλά διότι το μυαλό μας δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι να αγαπιούνται δύο άνθρωποι διαφορετικού φύλου και όχι ένας και μόνο.

Αυτό φανερώνει όχι μόνο την ετεροκανονική εμμονή της κοινωνίας (δεν υπάρχει άλλος σεξουαλικός προσανατολισμός πλην του ετερόφυλου), αλλά και του πόσο πολύ έχουμε αφαιρέσει κάθε αγνότητα από σχέση ανθρώπων διαφορετικού φύλου, επιμένοντας να βλέπουμε σε αυτή μόνο το κρεβάτι.

Η Ελλάδα υποφέρει από στενότητα του νου και αντιλήψεις περιοριστικές και ασφυκτικές.

Γιατί ένας άνδρας δεν μπορεί να είναι φίλος, κολλητός, ξάδελφος, αδελφός, θείος, γνωστός.

Η μεγαλύτερη περιουσία μου είναι οι άνδρες φίλοι μου. Τους αγαπώ και θεωρώ τη φιλία του άνδρα μοναδικό δώρο για μία γυναίκα.

Τους αγκαλιάζω και έχω σωματική οικειότητα μαζί τους και γνωρίζω πως το άγγιγμα δεν είναι μόνο ερωτική έκφραση, αλλά βασική ανθρώπινη ανάγκη της ψυχής.

Γνώριζα πως για πολλούς κύριους και κυρίες μεγαλύτερης ηλικίας, αλλά και ανθρώπους νεότερης γενιάς, το μυαλό τους δεν είναι εξασκημένο το να συνειδητοποιήσει ότι, ναι, ένας άνδρας μπορεί να είναι ο καλύτερος φίλος μου και να βγαίνουμε μαζί, να γελάμε μαζί, να διακεδάζουμε μαζί.

Ναι, οι ετερόφυλοι άνδρες και γυναίκες μπορούν να είναι και φίλοι!!και να απολαμβάνουν τη σωματική οικειότητα και την παρέα.

Και αυτό είναι όμορφο, μεγαλειώδες και αξιόλογο...

Για να βρείτε τη Μαρία Σκαμπαρδώνη, πατήστε εδώ.