***Για να κάνεις σύγκριση τιμών και να απολαύσεις τις φθηνότερες διακοπές, κάνε click εδώ!***
Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Μετά από πολύ καιρό, την Παρασκευή που πέρασε, παρευρέθηκα σε γάμο. Αποφεύγω αυτού του είδους τα μυστήρια, καθώς όσες φορές πήγα βαρέθηκα απίστευτα. Το πρωί του γάμου σε μια συνομιλία που είχα, ένας φίλος άσχετος με την όλη φάση, με πρότρεψε να βάλω κάτι καλό. ''Αλλιώς θα γίνεις ρεζίλι'' ήταν η κατάληξη του λογυδρίου του. Εκείνη την ώρα, ειλικρινά, ένιωσα ότι μιλάω με εξωγήινο. Όπως όταν βλέπω τελικό Εurο και ο άλλος παίρνει τηλέφωνο για γκομενική συμβουλή. Άνδρας τώρα και μάλιστα νέος, να προτρέπει άνδρα να ντυθεί καλά για να μη γελάει ο κόσμος. Λες και μιλούσα με κάποιον ηλικιωμένο και όχι με τον 35άρη φίλο μου. Εννοείται ότι δεν θα πήγαινα με τη βερμούδα που κυκλοφορούσα το πρωί, αλλά το να δέχομαι στιλιστικές παρεμβάσεις την ώρα του καύσωνα, δεν ήταν και ό,τι πιο σοφό.
Όταν πήγα σπίτι, σκέφτηκα τη συνομιλία. Συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι που ασχολούνται με το τι θα πει ο ξένος κόσμος. Ο φίλος μου, εξαιρετικό παιδί και ταλαντούχος, αλλά με εμμονή για το τι θα πει ο κόσμος. Κάθε φορά που γνωρίζει κοπέλα, μου την κατατάσσει σε κατηγορία. Αυτή είναι καλή, μπορώ να την πάω και σε ένα εστιατόριο. Αυτή όχι, δεν κυκλοφορώ δημόσια μαζί της, μόνο αν θέλει να πάμε σπίτι της. Αν έχετε απορία για το τι γίνεται σπίτι της, σας τη λύνω επί τόπου. Σεξ!! Μη σας κάνει εντύπωση, δεν είναι ο μοναδικός, απλά αυτός ίσως είναι πιο ειλικρινής. Υπάρχουν άτομα που ντρέπονται όλο τον κόσμο για τη γυναίκα που έχουν δίπλα τους. Δεν ντρέπονται, όμως, καθόλου τον εαυτό τους που αντικρίζει κάτι που δεν γουστάρει, αλλά του επιβάλλουν αυτή την τιμωρία. Ο εαυτός τους άραγε τι ρόλο παίζει στην ιστορία; Τον ρωτάνε άραγε ή τον έχουν μονίμως να κοιμάται; Η αίσθηση μου είναι ότι ο εαυτός τους στην όλη ιστορία είναι απλά κομπάρσος. Πρωταγωνιστής είναι ο άγνωστος κόσμος που στην τελική ακόμα και να σε χλευάσει, άμα εσύ αισθάνεσαι καλά, θα πρέπει να τον γράφεις εκεί που δεν πιάνει μελάνη. Προσέξτε τι λέω. Αν αισθάνεσαι καλά εσύ...Αν δεν αισθάνεσαι καλά, είναι αλλού Παπά Ευαγγέλιο. Δεν μιλάω φυσικά για ακραίες καταστάσεις. Ούτε θα πας σε γάμο με παντόφλες, ούτε θα φωνάζεις στη μέση του δρόμου επειδή σε ευχαριστεί. Υπάρχουν μέρη για να κάνει ο καθένας αυτό που τον ευχαριστεί. Δεν είναι ανάγκη να πηγαίνουν όλοι στο ίδιο μέρος.
Καταλαβαίνω τη νοοτροπία των νέων ανθρώπων που έχουν μεγαλώσει στην επαρχία. Εκεί ζεις κι έχεις πάντα στο μυαλό σου τι θα πει ο γείτονας. Εμείς που μεγαλώσαμε στην πόλη, υποτίθεται ότι δεν δίνουμε τόσο μεγάλη βάση στον γείτονα που πιθανότατα να μη μας γνωρίζει κιόλας. Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιοι που ζουν για τη γνώμη των άλλων. Δεν μιλάω γι΄αυτούς που κάνουν φιγούρα, αυτό είναι άλλο πράγμα. Μιλάω για τις μικρές στιγμές στις οποίες παίζει μεγαλύτερο ρόλο η γνώμη των άλλων, παρά η βούληση μας.
Ορισμένες φορές όταν σκέφτομαι αυτούς τους τυπολάγνους, θυμάμαι τη γιαγιά μου που μου φώναζε ότι όταν έβγαινα Νοέμβριο μήνα με κοντομάνικο μέχρι το περίπτερο. Μου τα έχωνε για να μην κρυώσω και για να μη γελάει ο κόσμος. Από κείνη φυσικά δεν με πείραζε να το ακούω. Για μια στιγμή σκεφτόμουν μήπως δω κανέναν στον δρόμο και μου βγάλει τη γλώσσα έξω. Μετά από ένα δευτερόλεπτο συνειδητοποιούσα ότι ήταν μια παλιακή υπερβολή. Αχ ρε γιαγιά, ας σε είχα λίγο ακόμα και ας με ζάλιζες! Τους άλλους δεν αντέχω…
