***Για να κάνεις σύγκριση τιμών και να απολαύσεις τις φθηνότερες διακοπές, κάνε click εδώ!***
Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Θυμάμαι όταν πήγαινα Πρώτη- Δευτέρα Λυκείου που όλη τη βδομάδα είχα σούπερ διάθεση. Όταν ερχόταν, ωστόσο, το βράδυ του Σαββάτου, η διάθεση μου έπεφτε απότομα. Ειδικά όταν άκουγα το σχετικό κομμάτι του Βασίλη. Χωρίς να έχω ζήσει έναν έρωτα μέχρι τότε, το ένστικτο μού υπαγόρευε ότι το βράδυ του Σαββάτου δεν θα έπρεπε να είμαι μόνος.
Αυτή την ηλίθια λογική την είχα για πολλά χρόνια (μέχρι τα 23 μου) μέχρι που η αγαπημένη μου φίλη, Αγγελική, με προσγείωσε ανώμαλα στην πραγματικότητα. Είχα χωρίσει από κάποια που δε με τρέλαινε κιόλας, αλλά στο πρώτο Σάββατο που έμεινα μόνος είχα φροντίσει να μου μαυρίσω την καρδιά.
- Τι είναι αυτό το πράγμα με το Σάββατο ρε. Όλες οι μέρες είναι ίδιες ρε γελοίε. Ξεκόλλα επιτέλους από το Σάββατο! είπε με όχι και τόσο αγγελικά λόγια.
Τα λόγια της αντηχούν ακόμα μέσα στα αυτιά μου. Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν μου έλειπε το πρόσωπο, αλλά το Σάββατο που περνούσα μαζί της. Αν πραγματικά τη γούσταρα και την ήθελα, θα μου έλειπε κάθε μέρα. Με λίγα λόγια μου έλειπε η συνήθεια. Από τότε άλλαξα, το Σάββατο δεν ήταν για μένα ποτέ ξανά κάτι το ιδιαίτερο. Πολλές φορές, μάλιστα, επέλεγα να κάτσω μέσα στο σπίτι είτε με το αίσθημα, είτε μόνος. Απομυθοποίησα το Σάββατο μέσα σε μια νύχτα και ένιωσα πολύ ανακουφισμένος.
Το κακό είναι, όμως, ότι υπάρχουν άνθρωποι σε πολύ μεγαλύτερες ηλικίες από την τότε δικιά μου, που δεν μπορούν να αποχωριστούν κάποιες συνήθειες με πρόσωπα και όχι τα πρόσωπα. Δεν το κουνάνε από τη σχέση ακόμα και όταν ταπεινώνονται, ακόμα και αν έχουν χάσει κάθε ίχνος θαυμασμού για τον άλλον. Φοβούνται να μείνουν μόνοι, όχι τόσο για τις μέρες που δουλεύουν, αλλά για μια μέρα μόνο. Αυτό το τιμημένο ελληνικό Σάββατο έχει καταστρέψει πολύ κόσμο. Έχουν γίνει απίστευτες υποχωρήσεις και θυσίες από κάποιους για να ζήσουν λίγη ζωή με το κομμάτι αυτό το τιμημένο Σάββατο. Λες και η ζωή έχει μόνο μια μέρα.
Όταν σου λείπει κάποιος μια συγκεκριμένη στιγμή, δεν είναι έρωτας. Δεν είναι τίποτα βασικά. Έρωτας είναι όταν σου λείπει όλες τις στιγμές. Μην περιμένεις από μια ηλικία και μετά να ερωτεύεσαι όπως στα 20. Ο έρωτας από μια ηλικία και μετά, είναι πιο λογικός. Ξέρεις να καταλαγιάζεις μέσα σου τη φούντωση του και να τον διατηρείς σε μεγαλύτερη ισορροπία. Όχι φυσικά ότι χάνεται η τρέλα για χάρη της λογικής, αλλά σίγουρα δεν ερωτεύεσαι τα τσόλια που ερωτευόσουν κάποτε. Ίσως να μην είναι έρωτας ακριβώς. Είναι κάτι μεταξύ έρωτα και αγάπης, είναι κάτι μεταξύ Lower και Ρroficiency. Κάτι σαν Advanced ένα πράγμα…
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ
