Εκείνο το βράδυ που τη γνώρισε, νόμιζε ότι είχε γιορτή η μοίρα. Ξέχασε μπόρες, θύελλες, σιωπές και στράφηκε σ΄εκείνη, έχοντας απόλυτη ανάγκη να την κάνει δική του. Ο πρώτος μήνας ήταν ονειρικός. Αν και δεν ήταν σίγουρος για τα δικά της συναισθήματα, ήταν τόσο βέβαιος για τα δικά του που πίστευε ότι θα την άλλαζε.
O Νίκος είχε περάσει τα 30, αλλά η δίψα του για έρωτα δεν είχε μειωθεί καθόλου. Όταν γνώρισε τη Σίλβια, θέλησε να αρπάξει την ευκαιρία. Έχοντας περάσει 2-3 άγονα χρόνια χωρίς έρωτα, θεώρησε ότι η Σίλβια είναι η τελευταία του ευκαιρία για ολοκληρωμένη έκφανση του συναισθήματος. Όπου ολοκληρωμένος ο έρωτας για εκείνον, ο αμοιβαίος έρωτας. Μέχρι τότε είχαν περάσει από το κρεβάτι του αρκετές γυναίκες, αλλά με καμία δεν υπήρχαν ισορροπημένα συναισθήματα. Αυτή η ανισορροπία, φυσικά, δεν συνέβαινε μόνο σ΄εκείνον, αφού οι περισσότεροι από εμάς έχουμε διαμαρτυρηθεί κατά καιρούς για την εν λόγω αδικία της φύσης. Αλήθεια, πόσα φύλλα της καρδιάς μας έχουμε σκορπίσει ασυλλόγιστα στο ''Πόρτο Ρίκο''; Έτσι και ο Νίκος, που μέχρι τότε τις 2-3 φορές που είχε ερωτευτεί, αναγκάστηκε να πάρει το διαβατήριο της εξόδου, τη στιγμή που άλλες γυναίκες έκοβαν φλέβα γι΄αυτόν κι εκείνος δεν έδινε δεκαράκι.
Η Σίλβια φαινόταν καλή πάστα ανθρώπου. Το γεγονός ότι ήταν φειδωλή στα λόγια, έκανε τον Νίκο να την εμπιστεύεται. Δεν του άρεσαν οι λογούδες, αφού είχε καταλάβει πολύ ορθά ότι λογούδες είναι όλες αυτές που δεν μπορούν να μετουσιώσουν τα λόγια σε πράξεις. Εκείνη ήταν μετρημένη και σοβαρή. Έδειχνε να τον θαυμάζει και αυτό τον εξίταρε ακόμα περισσότερα.
Παρά το γεγονός ότι κάποιες φορές ο φίλος μου ένιωθε κάποια σκοτεινά σημεία της, προτίμησε να τα αφήσει στην άκρη και να ζήσει αυτό που είχε πλάσει στο μυαλό του ως ιδανικό. Μερικές φορές ξέρεις την αλήθεια, αλλά προτιμάς να ζεις ένα παραμύθι… Αυτό επέλεξε και ο Νίκος. Προτίμησε να ζήσει το παραμύθι μέχρι το τέλος. Αλλά δυστυχώς τα παραμύθια κρατάνε λιγότερο από την πραγματικότητα. Μόνο λίγες σελίδες…
Η Σίλβια επέλεξε μια νύχτα με πανσέληνο, μια από τις καλές στιγμές του φίλου μου για να του σερβίρει τις τάσεις φυγής της. H αγάπη μετριέται με ό,τι απαρνείται κανείς για χάρη της και ο Νίκος έδειξε να το ασπάζεται, αφήνοντας την φύγει. Φαινόταν ότι το ελέγχει, αν και μέσα του ένιωθε τον κόμπο να σφίγγει όλο και περισσότερο. Αντίθετα, η Σίλβια ξέσπασε. Χρειάστηκαν ένα πακέτο χαρτομάντηλα για να σκουπιστούν τα δάκρυα της κοπέλας. Διαβεβαίωσε τον Νίκο, κλαίγοντας, ότι ακόμα και χωρισμένοι δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε μια μέρα χωρίς αυτόν και ότι θέλει να μιλάνε. Εκείνος όσο και αν κατάλαβε ότι πρόκειται για λόγια της στιγμής, τα φύτεψε καλά στο μυαλό του. Από εκείνη τη μέρα οι δυο τους μίλησαν δυο φορές και δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ…
Λίγα χρόνια αργότερα, ο Νίκος ανακάλυψε τυχαία μέσω του μεγαλύτερου ρουφιάνου των ημερών ότι η Σίλβια είχε ξαναμπλέξει με κάποιον από το παρελθόν. Συνειδητοποίησε εκείνη τη στιγμή ότι όλο το σκηνικό ήταν ένα ψέμα. Ένιωσε μαλάκας για τον χαμένο χρόνο μαζί της, νιώθοντας το απόλυτο κενό γι΄αυτήν. Ορκίστηκε σ΄εκείνη την πανσέληνο να μην ξαναμείνει δευτερόλεπτο σε σχέση που δίνει παραπάνω απ΄όσα παίρνει και να τιμωρεί παντός είδους ψέμα...
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ
