Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο

Η ''παντόφλα'' είναι από τις παραδόσεις που τηρούνται στη χώρα μας. Βέβαια η συγκεκριμένη παράδοση θα ήταν καλό να μην υπήρχε καθόλου. Δεν είναι και ό,τι καλύτερο να ακούς φωνές και γκρίνια επειδή γύρισες αργότερα απ΄ό,τι έπρεπε ή επειδή έκανες σε μια μέρα το σπίτι να μοιάζει με παρατημένο εξοχικό δεκαετίας. Η αλήθεια είναι ότι η ''παντόφλα'' έχει πάντα μια πηγή, δεν έρχεται από μόνη της. Αν εσύ λοιπόν προσέξεις και τηρήσεις τα προβλεπόμενα, θα τη γλιτώσεις. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα γλιτώσεις τα πάντα.

Υπάρχουν στιγμές που με τη συμπεριφορά σου προκαλείς τη γυναικεία έκρηξη. Αυτό σίγουρα δεν είναι εύκολο να το διαχειριστείς, από την άλλη όμως έχει κι ένα καλό. Για να την εκνευρίζεις έτσι, πάει να πει ότι έχεις επιρροή σ΄αυτήν, άρα ακόμα την ενδιαφέρεις. Σε επαγγελματικό επίπεδο μπορούν να μας εκνευρίζουν δεκάδες άνθρωποι για τους οποίους αδιαφορούμε πλήρως. Υποτίθεται όμως ότι σε προσωπικό επίπεδο σχετιζόμαστε με ανθρώπους που νιώθουμε κάποια πράγματα. Άλλωστε τους περισσότερους τους έχουμε επιλέξει. Μια γυναίκα που σχετίζεται μαζί σου και έρχεσαι ακόμα αντιμέτωπος με τις φωνές της (εννοείται όχι συνέχεια), λογικά πιστεύει τη σχέση σας. Ξέρω ότι οι φωνές είναι άσχημο πράγμα και δεν αντέχονται, αλλά σκυλί που γαβγίζει μην το φοβάσαι.

Πριν από αρκετά χρόνια είχα σχέση με μια πολύ ζηλιάρα. Η λίγη ζήλια από γυναίκα είναι ωραία,  η πολλή δεν αντέχεται. Η συγκεκριμένη δεν αντεχόταν. Απορώ μάλιστα γιατί η Wikipedia δεν έχει μια φωτογραφία της δίπλα στη λέξη ''ζήλια''. Η κοπέλα ήταν αρκετά όμορφη, εγώ αρκετά μικρός και είπα να κάνω λίγη υπομονή.  Μέχρι που πήγα μια φορά σπίτι της κι έγινε το μπαμ. Έλειπαν οι δικοί της εκείνο το βράδυ και με κάλεσε να κοιμηθούμε μαζί.  Δεν ήμουν και τόσο θερμός με την ιδέα, αφού συνήθως μετά τα πρώτα 120 λεπτά συνύπαρξης ακολουθούσε ένας καβγάς. Καθίσαμε στον καναπέ και χαζεύαμε παλιά άλμπουμ με φωτογραφίες της. Μέχρι που ήρθα ''αντιμέτωπος'' με  μια ωραία φωτογραφία της από την πενταήμερη. Έκανα το λάθος και εξέφρασα το θαυμασμό μου για τη φωτογραφία. Η κοπέλα τρελάθηκε.

-Εκεί σου αρέσω πιο πολύ από τώρα;  ρώτησε με ένταση.

- Ναι, εκεί το μαλλί σου είναι πιο ωραίο. Δε μου αρέσει το τόσο ανοιχτό ξανθό. Δεν είναι για την ηλικία σου, είσαι μικρή ακόμα.

Κόντεψε να με σκοτώσει. Ζήλεψε μέχρι και τον εαυτό της. Οι φωνές της ακούστηκαν σίγουρα 2-3 τετράγωνα παραπέρα. Μετά από 3 μέρες πήρε και μου ζήτησε συγνώμη, λέγοντας μου ότι αντέδρασε υπερβολικά. Της έδωσα μια ευκαιρία ακόμα. Η στρίγγλα για δέκα μέρες είχε γίνει αρνάκι. Ήταν πιο σιωπηλή από ποτέ. Την ενδεκάτη το αρνάκι μου ζήτησε να χωρίσουμε.  Την ευχαρίστησα που με βοήθησε να στρώσω το αμάξι μου.

Να φοβάσαι τις γυναίκες με πολλές σιωπές. Ειδικά αν παλιότερα οι ίδιες γυναίκες είχαν πολύ διαφορετική συμπεριφορά, τα πράγματα δεν εξελίσσονται με τον καλύτερο τρόπο για σένα. Δε θα ήθελα να ήμουν σ΄αυτή τη θέση. Ο χειρότερος τρόπος να σου λείπει κάποια, είναι να κάθεται δίπλα σου και να ξέρεις ότι δεν την έχεις...

Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ