Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Ο φόβος της μοναξιάς όσο περνάνε τα χρόνια σε κάνει πιο ευάλωτο. Άνθρωποι που έψαχναν να βρουν κάτι εξαιρετικό γι΄αυτούς, συμβιβάζονται πλέον σε καταστάσεις που πριν κάποια χρόνια δε θα το σκέφτονταν με τίποτα. Είδα και απόειδαν αφού το κατάλληλο άτομο δε βρέθηκε και είπαν να ρίξουν λίγο τα στάνταρ τους. Αυτό το ‘’λίγο’’ όμως είναι σχετική έννοια.
Υπάρχουν άνθρωποι που συνάπτουν σχέσεις με άτομα που δεν τους γεμίζουν το μάτι από την αρχή. Η χρυσή μετριότητα κάποιες φορές είναι αρκετή γι΄αυτούς, προκειμένου να κάνουν το επόμενο πιο σοβαρό βήμα στη ζωή τους. Η χρυσή μετριότητα μπορεί να προσφέρει ασφάλεια και ανακούφιση, αφού υπάρχει κάποιος/α που στη θεωρία έχει τις ίδιες ανάγκες μαζί σου.
Ο φόβος της μοναξιάς δεν έχει κάνει με το φύλο. Υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που φοβούνται εξίσου τη μοναξιά. Και ποιος δεν τη φοβάται δηλαδή, το θέμα είναι που μπορείς να οδηγηθείς από τον φόβο σου. Να θυσιάσεις τα χρόνια σου μ΄έναν άνθρωπο που δεν μπορείς να αγαπήσεις. Γιατί μη μου πεις ότι αν περάσουν 2-3 χρόνια και δεν έχεις αγαπήσεις τον σύντροφο σου, θα τον αγαπήσεις μετά; Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν μείνει χρόνια σ΄ένα σπίτι και όχι απλά δεν αγαπιούνται, αλλά τα συναισθήματα τους θυμίζουν Κωνσταντίνου και Ελένης. Τουλάχιστον αυτοί οι δυο δεν παρίσταναν ποτέ τους μονιασμένους.
Δυστυχώς κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ότι έχουμε πολύ λίγη ζωή για την χαραμίζουμε με ανθρώπους που δεν μας κάνουν. Το ότι ξεκινάει μια σχέση επειδή αμφότεροι φοβούνται τη μοναξιά δε σημαίνει ότι αυτή η σχέση έχει μέλλον. Η κάλυψη της μοναξιάς είναι μια ανάγκη. Υπάρχουν και άλλες. Υπάρχει η μεγαλύτερη συναισθηματική ανάγκη, το να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Είναι σκληρό αλλά αληθινό το ότι η συμβίωση με κάποιον άνθρωπο δεν εξασφαλίζει ότι θα τον αγαπήσεις. Δεν είναι ότι δε θέλεις, είναι ότι δεν μπορείς. Κάποιοι λένε ότι στη ζωή δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει μόνο δε θέλω. Κάνουν λάθος. Υπάρχει και δεν μπορώ. Δεν μπορείς να αγαπήσεις κάποιον-α επειδή πρέπει. Ειδικά τους άνδρες δεν τους καταλαβαίνω με τίποτα. Η γυναίκα έχει το ελαφρυντικό (όχι τη δικαιολογία)ότι αν μεγαλώσει πολύ ίσως δεν μπορέσει να κάνει παιδί.
Οι άνδρες είναι εντελώς διαφορετικοί. Πολλές φορές επιδιώκουν την οικονομική δύναμη και την εξουσία για να προσεγγίσουν περισσότερες γυναίκες. Αργότερα όταν τις βαρεθούν τους προσδίδουν τον χαρακτηρισμό πόρνες, αφού θεωρούν ότι το στάτους τους και τα υλικά αγαθά που προσέφεραν, έφεραν αυτές τις γυναίκες κοντά τους. Έχω έναν γνωστό που όταν θέλει να προσεγγίσει κάποια, προσπαθεί να την εντυπωσιάσει χαρίζοντας της χρήματα. Δεν καταλαβαίνει όμως ότι στο χρηματισμό φταίει πάντα περισσότερο αυτός που μοιράζει το χρήμα και λιγότερο αυτός που το δέχεται. Πρόσφατα άκουσα για έναν άνδρα που προσφέρει κανονικό μισθό σε γυναίκα για να τα φτιάξει μαζί του. Αν ήταν αδερφή μου και το δεχόταν, θα την κούρευα γουλί. Από την άλλη όμως γιατί να την κακολογήσεις; Το οκτάωρο που θα σκλαβωνόταν στη δουλειά, θα το περνάει μαζί του και θα παίρνει και περισσότερα.
Κατά καιρούς ακούμε διάφορες αστειότητες σχετικά με γυναίκες που εισέβαλαν στη ζωή κάποιων ανδρών και τους τα έφαγαν όλα. Καμιά γυναίκα δεν εισβάλλει στη ζωή σου από μόνη της. Εσύ ανοίγεις τα διόδια για να περάσει. Τις περισσότερες φορές γνωρίζεις γιατί είναι μαζί σου. Αν κάποια στιγμή βαρεθείς ή σ΄αφήσει εκείνη, δε σημαίνει ότι ξαφνικά έγινε πόρνη. Εσύ προτίμησες να αγαπήσει τα υλικά αγαθά που προσέφερες και το στάτους σου. Αν κάποια στιγμή καταλάβεις ότι νοιάστηκε περισσότερο για το στάτους και πολύ λιγότερο για σένα, να είσαι σίγουρος ότι δε φταίει εκείνη. Για κάθε γυναίκα πόρνη, υπάρχει πάντα ένας ανόητος άνδρας που ξεχνάει τον τρόπο που την προσέγγισε. Προσωπικά ορίζω αλλιώς την πορνεία. Δεν έχει να κάνει τόσο με το χρήμα ούτε τόσο με το σώμα, αλλά με κάθε ξεπούλημα συνείδησης. Είναι μάταιο να είσαι με κάποια που δεν μπορείς να αγαπήσεις, όπως επίσης είναι μάταιο να είσαι με κάποια που δεν μπορεί να σ΄αγαπήσει...Αν σου επιτρέπει η συνείδηση σου να είσαι καλά υπό τέτοιες συνθήκες, τότε αυτή είναι πιο μεγάλη πόρνη…
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ
