Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Να είναι καλά μια παλιά μου φίλη και ας μην κάνω παρέα πλέον. Ήταν, θυμάμαι, το πρώτο Σάββατο που καλούμουν να διαχειριστώ τη σόλο κατάσταση μου μετά από χωρισμό. Ομολογώ πως δεν είχα καμιά όρεξη να βγω έξω, καθώς είχα συνδέσει τη Σαββατιάτικη έξοδο μου με γυναίκα. Πήρα τηλέφωνο την εν λόγω φίλη μου και άρχισα να της κλαίγομαι. ''Φίλε σοβαρέψου, κάθεσαι και ασχολείσαι με τις μέρες. Μια μέρα είναι το Σάββατο σαν όλες τις άλλες. Και άμα δε γουστάρεις να βγει με κάποιον άλλον, κάτσε σπίτι. Δε θα πάθεις τίποτα''.
Τα λόγια της Αγγελικής ακόμα αντηχούν δυνατά στα αυτιά μου. Mε βοήθησαν να ξεφύγω γρήγορα από τον ψυχαναγκαστικό δρόμο. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί άνδρες που αυτοπροσδιορίζονται με βάση την ερωτική τους ζωή. Σίγουρα το να έχεις στη ζωή σου μια γυναίκα που σου αρέσει, είναι ευχής έργον, τι γίνεται όμως όταν δεν την έχεις;
Αναφέρομαι στους άνδρες γιατί οι γυναίκες είναι πιο αυτοτελείς. Οι άνδρες μπαίνουν πολύ πιο εύκολα σε σχέσεις που δε γουστάρουν. Έχω στο μυαλό μου ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, ο οποίος το κάνει για να τονώσει την αυτοπεποίθηση του και όχι για ορμονικούς λόγους. Και όσο ψευτοανεβαίνει η αυτοπεποίθηση, τόσο διαλύεται η αυτοεκτίμηση. Είναι γελοίο να βλέπεις νέους άνδρες που έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους να προτιμούν να βγαίνουν με μια γυναίκα που βαριούνται, από το να βγουν με έναν φίλο τους. Κατ΄εμέ αυτή η κατηγορία ανδρών δεν είναι για πολλά πάρε δώσε. Δεν είναι λογικό να παίρνεις περισσότερη δύναμη από γυναίκα που δε γουστάρεις και όχι από έναν φίλο σου. Άρα δυο τινά συμβαίνουν. Η είσαι ψεύτης και γουστάρεις αυτή τη γυναίκα, ή είσαι άφιλος.
Σίγουρα όλοι αυτοί που δρουν έτσι, έχουν στο μυαλό τους κάποια κοινωνικά στερεότυπα. Όπως ας πούμε, το ''είσαι πιο άνδρας όταν έχεις γκόμενα''. Προσωπικά, όλα αυτά τα θεωρώ γελοία. Όσο γελοίο θεωρώ το στερεότυπο του γάμου, άλλο τόσο θεωρώ και το ‘’πρέπει να έχεις κάποια δίπλα σου για να δείχνεις καλύτερος’’. Αλίμονο αν κρίνουμε έναν άνθρωπο από το αν έχει κάποια δίπλα του. Θα τύχει και εποχή που θα είσαι μόνος σου. Τι να κάνουμε, έτσι είναι ζωή. Αυτοί που αρνούνται πεισματικά να μείνουν μόνοι τους, δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ ευτυχισμένοι. Δεν θα καταλάβουν ποτέ ότι ευτυχισμένο δε σε κάνει κάτι που απλά είναι διαθέσιμο για σένα. Ευτυχισμένο θα σε κάνει κάποια που είναι διαθέσιμη για σένα, αλλά παράλληλα σου αρέσει και τη θαυμάζεις.
Θυμάμαι ακόμα εκείνο το Σάββατο που τα είδα όλα μαύρα, επειδή δεν είχα φροντίσει να έχω κάποια να βγω. Μου φαίνεται πολύ μακρινό, στην πραγματικότητα μου φαίνεται ότι αναφέρομαι σε άλλον άνθρωπο. Ίσως μετά από χρόνια νιώσουν και κάποιοι άλλοι έτσι. Κάποιοι που διαβάζουν τώρα αυτό το άρθρο…
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ
