Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Αλήθεια πόσες φορές επιλέγουμε να ζούμε σε μια ''πλάνη'', έτσι απλά γιατί θέλουμε να απορροφηθούμε από τη γοητεία της; Ίσως ακούγεται υπερβολή η λέξη γοητεία για ένα ψέμα, αλλά μερικές φορές ένα παραμύθι μάς κάνει πιο ευκολοχώνευτη τη σκληρή πραγματικότητα.
Η αλήθεια είναι πολύ βαρετή κάποιες στιγμές της ζωής. Αν κάτσεις να καλοσκεφτείς πως ξεκινήσαμε, που είμαστε και που θα πάμε, αντιλαμβάνεσαι ότι εσύ μπορείς να ορίσεις πολύ λιγότερα απ΄όσα νόμιζες στο παρελθόν. Το αν είσαι ευχαριστημένος από τα μέχρι τώρα βήματα σου, έχει να κάνει καθαρά με τις στιγμές που έζησες και την υλοποίηση των στόχων και των ονείρων που είχες κατά καιρούς.Το σίγουρο είναι ότι κάποιοι χρειάζονται να ζουν ένα παραμύθι. Όπως λέει και ο Παυλίδης, τα παραμύθια δεν είναι αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είναι ψέματα. Άλλωστε ο έρωτας είναι ουσιαστικά μια φαντασίωση που καταλήγει σε μια άλλη.
Σ΄αυτή τη φαντασίωση υπάρχει πάντα μια νεραϊδα. Αυτή η νεραϊδα όμως δεν έχει την κλασική μορφή. Είναι φτιαγμένη με τα δικά σου πρότυπα. Είναι αυτή που ονειρευόσουν μια ζωή. Σε πιστεύει, σ΄αγαπάει, δε ζει χωρίς εσένα. Είσαι η πρώτη της σκέψη το πρωί που ξυπνάς και χαμογελάς. Είναι η τελευταία σου σκέψη πριν κοιμηθείς και δεν κοιμάσαι γιατί θες να τη συνεχίσεις. Δε σ΄απασχολούν πλέον οι μικρότητες. Ασχολείσαι πλέον μόνο μ΄αυτά που έχουν πραγματική σημασία για σένα. Ακόμα και η μέχρι πρότινος βαρετή Δευτέρα είναι πλέον μια διαστημική μέρα...
Ακόμα και αν βλέπεις ότι υπάρχουν στιγμές που ο εκτροχιασμός της είναι πολύ κοντά, εσύ επιμένεις να τη βάζεις στον ίσιο δρόμο. Κάπως έτσι ξεκινά η κόντρα λογικής και επιθυμίας, στην οποία τις πιο πολλές φορές η δεύτερη βγαίνει νικήτρια. Στα παραμύθια βαφτίζεις καλά κορίτσια αυτά που σου αρέσουν και όχι αυτά που πραγματικά είναι. Γι΄αυτό κάθε φορά που βλέπεις παράταιρες συμπεριφορές, ψάχνεις τρόπο για να δικαιολογείς τα αδικαιολόγητα.
Είμαι σίγουρος ότι την αλήθεια την ξέρεις. Δεν τη βγάζεις όμως προς τα έξω. Αυτή η νεράιδα έχει βρει τον τρόπο να σου γεμίζει την ψυχή. Δεν ξέρεις για πόσο θα συμβαίνει, ξέρεις όμως ότι για όσο συμβαίνει, εσύ θα είσαι αυτός που ονειρεύτηκες...
Κάποια στιγμή βλέπεις όλες τις πόρτες κλειστές, εσύ όμως θυμάσαι εκείνο το βράδυ που σου έλεγε ότι είσαι μόνη επιλογή. Αλήθεια, όταν σου το είχε πει, είχε λάμψη στα μάτια της ή αφέθηκες έτσι απλά και είπες ό,τι βγει...; Δυστυχώς ομως όταν θέλουμε κάτι πολύ, τις περισσότερες φορές το χάνουμε και άσε τον Κόελιο να λέει τα δικά του, ότι και καλά το σύμπαν συνωμοτεί για να πετύχουμε αυτό που θέλουμε. Φρόντισε μόνο να τα απολαύσεις όσο σου συμβαίνουν...
Τώρα όσον αφορά τη δική σου νεράιδα, μην ψάξεις να τη βρεις. Μάλλον κάποιος δράκος σου την πήρε. Όχι, δεν είσαι εσύ ο άτυχος. Απλά σε κάποια παραμύθια δεν έμεινε κανείς...
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ.