Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλo
***Για κάνεις τις αγορές σου από το πρώτο ηλεκτρονικό κατάστημα στην Ελλάδα, κάνε click εδώ!***
Είναι της μόδας στο facebook να χρησιμοποιούνται ατάκες μεγάλων προσωπικοτήτων. Ομολογώ ότι μερικά από αυτά τα λόγια που βλέπουμε κατά καιρούς όχι μόνο είναι σοφά, αλλά αν ακολουθούσαμε ένα μικρό ποσοστό από αυτά, οι ζωές μας θα ήταν πολύ διαφορετικές.
Προσωπικά, έχω θαυμάσει λόγια του Τσώρτσιλ, του Γούντι Αλεν, του Μάικλ Τζόρνταν. Τον Αινστάιν δεν τον βάζω μέσα. Η ευφυία και η διορατικότητα του έδωσαν ξεχωριστή θέση στο πάνθεον της ιστορίας στον μεγάλο Άλμπερτ και δεν μπορεί να τον κουνήσει κανένας. Όλη αυτή η εισαγωγή για να δικαιολογήσω τον δανεισμένο από τον Γούντι Άλεν, τίτλο του κειμένου...
Αλήθεια, πόσα χρόνια ακούμε αυτό το '' ό,τι δηλώσεις είσαι'' ; Εγώ απλά το παραφράζω ως ''ότι πουλήσεις καλά, είσαι''. Από πολύ μικρή ηλικία καταλαβαίνεις ότι τα περισσότερα πράγματα γίνονται για το φαίνεσθαι. Γι΄αυτό έψαχνες κάποτε να αγοράσεις το πιο ακριβό μπουφάν, γι΄αυτό έσπευσες να αγοράσεις μουράτο αμάξι από τη χρυσή ευκαιρία μόλις είδες ότι έπεσαν οι τιμές, γι΄αυτό έψαχνες ως πιτσιρικάς να κυκλοφορήσεις την πιο εντυπωσιακή γκόμενα. Ειδικά οι άνδρες ερωτεύονται με τα μάτια, αλλά κυρίως ερωτεύονται με τα μάτια των φίλων τους. Αν οι φίλοι σου θεωρήσουν συλλεκτικό κομμάτι την αγαπημένη σου, θα κάνεις τα πάντα για να στολίζει τη ζωή σου. Μέχρι φυσικά να σε ξενερώσει η ανοησία της, ή μέχρι να σου δώσει τα παπούτσια στο χέρι, αφού ως γνωστόν οι σχέσεις που στηρίζονται αποκλειστικά στη βιτρίνα δεν κρατάνε για πολύ. Μέχρι να φτάσεις πάνω κάτω τα 30, η εμφάνιση είναι ο βασικός λόγος που ερωτεύεσαι μια γυναίκα.
Αφού φρόντισες για το περιτύλιγμα, έπρεπε να φροντίσεις και για τον πιο ''ουσιαστικό'' εαυτό σου. Έπρεπε με κάποιο τρόπο να πείσεις ότι είσαι ένα αποδεκτό και αγαπητό μέλος της μικρής κοινωνίας σου. Αυτό κάποτε το πέτυχες με διάφορα φούμαρα που χρειάστηκες να πουλήσεις. Ένας φίλος μου έχασε κάποτε τον έρωτα της ζωής του από έναν εκπαιδευτή δελφινιών. Ποτέ δε μάθαμε αν επρόκειτο απλά για έναν καλό ψαρά...
Τα τελευταία χρόνια που έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας τα social media, η προσπάθεια για εντυπωσιασμό έχει ξεπεράσει κάθε μέτρο. Νιώθω πολλές φορές ότι όλα έξω γίνονται για να επιδεικνύονται ''μέσα''...
Η τηλεόραση είναι και αυτή μια κατηγορία μόνη της. Όποιος φιγούραρε σε καθημερινά σίριαλ, όποιος πούλησε τον εαυτό του καλά σε συνεντεύξεις, για κανά δυο χρονάκια θα έχει εξασφαλισμένη δουλειά. Όποιος επέλεξε χαμηλούς τόνους, είναι πολύ πιθανό να πεινάσει αν συνεχίζει να ονειρεύεται καριέρα στην ελληνική τηλεόραση και μείνει με σταυρωμένα τα χέρια. Αν είσαι ο Λιάγκας, αποκλείεται να πεινάσεις σύντομα. Το στομάχι σου έχει αρκετά αποθέματα ακόμα.
Ο Γούντι Άλεν είπε ότι 80% της επιτυχίας είναι να κάνεις φιγούρα. Δεν έχω λόγο να διαφωνήσω με το μεγάλο Αμερικάνο σκηνοθέτη, αφού η ζωή τον δικαιώνει μέρα με τη μέρα. Δεν είμαι σίγουρος όμως ότι η φιγούρα φέρνει και την ευτυχία. Μετά υπάρχει πάντα μια μεγάλη ανηφόρα.
Υπάρχουν διαφόρων ειδών ''επιτυχημένοι''. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που γουστάρουν να τους ασπάζονται μόνο γι΄αυτό που είναι και όχι γι΄αυτό που θα ήθελαν να είναι. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν πουλάνε την ψυχή στο διάβολο και όταν κάνουν κάτι για το οποίο δε νιώθουν υπερήφανοι, βλέπουν εφιάλτες. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να έχουν ζήσει λιγότερα από τους άλλους, αλλά σίγουρα πιο αληθινά. Αυτοί οι άνθρωποι αγάπησαν, πόθησαν, μόχθησαν. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να έχασαν ό,τι λάτρεψαν και να κατέφυγαν σε ψυχολόγους για να απαλυνθεί ο πόνος τους. Δεν αποκλείω κάποια στιγμή όταν σταματήσει ο ήχος της επιτυχίας, να επισκεφτούν ψυχολόγους και οι φιγουρατζήδες ''σταρς''. Αυτοί όμως απλά επειδή δεν πρόλαβαν να κάνουν κανέναν φίλο...
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ.
