Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Λένε ότι η ομορφιά είναι κάτι υποκειμενικό, αλλά για να πω την αλήθεια υπάρχουν και κάποιες σπάνιες ομορφιές που είναι απόλυτα αντικειμενικές. Στα χρόνια που μεγάλωνα, στα 90s, θυμάμαι τον ντόρο που είχε γίνει για τον Τζόνι Ντεπ, τον Ρον Μος, (τον Ριτζ στο Τόλμη και Γοητεία), τους πρωταγωνιστές του Μπέβερλι Χιλς. Οι συμμαθήτριες μου και τα κορίτσια εκείνης της εποχής, δε δίσταζαν να σε χαρακτηρίσουν κομπλεξικό, αν τολμούσες να πεις κάτι άσχημο για τους προαναφερόμενους ''ήρωες''. Από τους Έλληνες σταρς, ο Σάκης Ρουβάς απολάμβανε το θαυμασμό των νεαρών Ελληνίδων, όχι όμως και τη στήριξη ολόκληρης της κοινωνίας μας.
Αυτό που χαρακτήριζε όλους αυτούς τους τύπους ανδρών, εκτός από τη γοητεία που ασκούσαν στις γυναίκες, ήταν η διαφορετικότητα. Κανείς από αυτούς δεν είχε φάτσα και σώμα καρμπόν με τον άλλον. Τι κοινό είχε δηλαδή ο Ριτζ, ο Ντίλαν, ο Μπράντον και ο Τζόνι Ντεπ; Τίποτα! Αν και ο τελευταίος ήταν μια κατηγορία μόνος του...
Αυτό που χαρακτηρίζει τους τωρινούς ''ωραίους'' είναι η έλλειψη διαφορετικότητας! Ο μελισσοκόμος που κατέβηκε στο συλλαλητήριο κάποτε δεν είναι άσχημος, αυτό όμως που μέτρησε και συζητήθηκε, είναι ότι είχε κάτι μούσια σαν αυτά των παπάδων. Αν ήταν κόντρα ξυρισμένος, θα έβγαζε γκόμενα την Ιόλη από το χωριό και δε θα γινόταν τόσο μεγάλο θέμα συζήτησης. Έτσι έχει γίνει και με τα τατουάζ. Αν δεν έχεις τατουάζ, κάποιες δεν πρόκειται να σε κοιτάξουν καν. Για κάποιες η δερματοστιξία είναι συνώνυμο μαγκιάς.
Η αισθητική της Ελληνίδας ταυτίζεται πλέον με τη μόδα, την ομοιότητα και όχι με την απόλυτη φυσική ομορφιά. Το ότι αρέσει το παπαδόμουσο και ένα σώμα γεμάτο τατού είναι στοιχείο παρακμής. Τα έγραψε και ο Γρηγόρης Τερζάκης που είδες πρώτος το τέλος της γυναικείας αισθητικής
Το παράδειγμα του ζαχαροπλάστη fashion icon είναι χαρακτηριστικό. Αν ο συγκεκριμένος τύπος δεν ήταν γεμάτος τατουάζ, πόσο in θα ήταν; Σε μια άλλη εποχή, η ''αζωγράφιστη'' εκδοχή του συγκεκριμένου, είτε θα περνούσε απαρατήρητη, είτε θα γινόταν αντικείμενο χλεύης. Γενικότερα, αυτό που με θλίβει ότι είναι πουλάνε περισσότερο αυτοί που πουλάνε τρελά και όχι οι πραγματικοί τρελοί.
Απ΄ότι φαίνεται, βρισκόμαστε κοντά στο τέλος της γυναικείας αισθητικής, αφού δεν εκτιμάται ''το ωραίο'' και το ''μοναδικό'' όπως πριν. Πλέον επιβραβεύεται η ομοιότητα με τον γείτονα και όχι διαφορετικότητα.
Επίσης, αρκετές γυναίκες αρχίζουν να αλλοιώνουν τον εαυτό τους. Βλέπεις ωραίες γυναίκες που έχουν πιο πολλά τατουάζ από τον Ρόντμαν και πάει χαμένο το σμιλεμένο κορμί τους. Σημειώστε επιπλέον ότι το καλοκαίρι κάποιες πηγαίνουν στα κλαμπ με παντόφλες. Tελευταία, βλέπω την τάση τους να έχουν μεγάλα και έντονα φρύδια. Συγνώμη, αλλά μας αρέσουν οι γυναίκες, όχι ο Πρέκας.
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ
