Από τον Σπύρο Τσιώτση
Το ερώτημα το οποίο θα μας απασχολήσει στο τρέχον άρθρο είναι: Μας αρέσουν τελικά περισσότερο οι ξανθιές ή είναι ένας ακόμα αστικός μύθος; Εμένα μου αρέσουν οι μελαχρινές άρα δεν τίθεται ερώτημα, τελείωσε το άρθρο. Επόμενο θέμα. Για να γράψουμε όμως και τίποτα θα θέσουμε το ερώτημα σε μια γενικότερη βάση, τι ισχύει δηλαδή για όλον τον αστικό και όχι μόνο ανδρικό πληθυσμό.
Από την εποχή όπου μια κοκκινομάλλα ονόματι Νόρμα έγινε η ξανθιά σεξοβόμβα Μέριλιν Μονρόε, η κυριαρχία των ξανθιών στις φαντασιώσεις των ανδρών, δεν έχει αμφισβητηθεί για δεκαετίες. Μέχρι που εμφανίστηκε αυτή, ο απόλυτος μελαχρινός πειρασμός, η Μόνικα. Από εκείνο το σημείο η ζυγαριά φαίνεται κάπως να ισορρόπησε όχι όμως απόλυτα.
Ίσως δεν ήταν μόνο οπτικό το ζήτημα, δηλαδή δεν είχε να κάνει μόνο με την εμφάνιση. Οι ξανθιές πάντοτε ήταν το απωθημένο ενός άντρα, έχοντας προμοταριστεί έτσι από το καταναλωτικό σύστημα. Είναι και πιο σπάνιες μάλλον σε σχέση με τις μελαχρινές στις οποίες περιλαμβάνονται και οι καστανές. Ειδικά στις μεσογειακές χώρες όπου γυναίκες με τα χρώματα της Μόνικα, είναι ο κανόνας. Επομένως το μάτι, αγκιστρωνόταν πιο πολύ πάνω στο διαφορετικό. Μετά ήρθε και αυτή η σεξουαλικότητα που αστικοί μύθοι, συνέδεσαν με το ξανθό σε υπερθετικό μάλλον βαθμό.
Οι μελαχρινές, θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος, δεν είναι σέξι δηλαδή; Νομίζω αυτό έχει ήδη απαντηθεί με ένα όνομα πιο πάνω. Οι μελαχρινές ωστόσο, έχουν συνδεθεί με έναν μεγαλύτερο βαθμό επικινδυνότητας από ότι οι ξανθιές. Οι τελευταίες θα σε καταστρέψουν γιατί θα εθιστείς σε αυτές. Δηλαδή αν προχωρήσεις μαζί τους, δύσκολα ξεκολλάς. Οι μελαχρινές αντίθετα, είναι πιο εγκεφαλικές. Έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού σου την αρχετυπική μελαχρινή Μόνικα, καταλαβαίνεις ότι μπαίνεις σε ακόμα πιο επικίνδυνα μονοπάτια, από ότι ενός ξανθού πειρασμού. Με τη μελαχρινή μπορείς να κολλήσεις ακόμα και αν η σχέση δεν έχει ευοδωθεί ποτέ. Αν δε την παρατήσεις, τότε θα μάθεις με τον σκληρό τρόπο, ότι είναι λιγότερο μελοδραματική από μια ξανθιά, αλλά πολύ πιο αποτελεσματική.
Γενικά, θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν έχει να κάνει τόσο με το χρώμα μαλλιών, που συχνά αλλάζει, όσο με τα χαρακτηριστικά που τείνει να υιοθετήσει η κάθε γυναίκα. Θα είναι η πιο λεπτεπίλεπτη και εύθραυστη ξανθιά πριγκίπισσα ή η πιο δυναμική, μελαχρινή μοιραία γυναίκα;
Προσωπικά θα έλεγα ότι κλίνω περισσότερα προς το μελαχρινό σαν σωστός μαζόχας. Δεν έχω όμως και ιδιαίτερες αδυναμίες ή προτιμήσεις. Δεν έχω τύπο που λέμε. Συνολικά, τα τελευταία χρόνια οι μελαχρινές επανακάμπτουν δυναμικά, αλλά ακόμα έχουν δρόμο να καλύψουν στις προτιμήσεις των αντρών. Η σπανιότητα των αυθεντικών ξανθιών και το μάρκετινγκ δεκαετιών, έχει ριζώσει βαθιά την πεποίθηση κάπου στο υποσυνείδητο κάθε αρσενικού, ότι η ξανθιά γυναίκα είναι το απόλυτο θηλυκό. Έστω και αν δεν το παραδεχόμαστε ούτε εμείς οι άντρες, ούτε οι κυρίες που βάφονται ξανθιές, έτσι γι' αλλαγή μωρέ.
