Από τη Σοφία Χατζηρήγα
Όποια γυναίκα στον κόσμο και αν ρωτήσεις τι θεωρεί ρομαντικό, ανεξάρτητα απ'το πόσο κυνική μπορεί να είναι, η απάντηση που θα πάρεις θα μοιάζει με σκηνή απο μυθιστόρημα Άρλεκιν: δωμάτιο γεμάτο ροδοπέταλα, αναμμένα κεριά, ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί και μια αρσενική Μπάρμπι για να παίζεις κάτω απ' το φως το φεγγαριού. Πέρα απ'τον κίνδυνο πυρκαγιάς, δεν υπάρχει τίποτα προβληματικό με αυτή την εικόνα. Πλην του ότι, το ρομαντικό της στοιχείο δεν έγκειται τόσο στις σκηνικές οδηγίες, όσο στον τρόπο διεξαγωγής τους: το timing στη σχέση και το ατόμο στο οποίο απευθύνονται. 'Ενας ρομαντικός άντρας, λοιπόν, διαφέρει απο έναν γλυκανάλατο στα εξής:
Οι ενέργειες του πηγάζουν απ'την ανάγκη του να ικανοποιήσει τη γυναίκα που τον ενδιαφέρει και όχι απ'την ανάγκη του να εντυπωσιάσει. Αυτό σημαίνει ότι σέβεται τη γυναίκα που θέλει να κερδίσει και πάντα λαμβάνει υπόψην τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες της. Το να στήσει κανείς το παραπάνω σκηνικό είναι απλό, εφόσον το 'χει βάλει στόχο. Αλλά προκειμένου να πετύχει το μεγαλύτερο δυνατό αντίκτυπο, είναι απαραίτητο να εκτιμήσει σωστά το στάδιο της οικειότητας μεταξύ των δυο τους. Εφόσον κρίνει ότι βρίσκονται και οι δύο στην ίδια σελίδα, κάνει ό,τι μπορεί για να εκφράσει στη γυναίκα ότι είναι εκεί για να την φροντίσει και πετυχαίνει, επειδή, έτσι, κάνει επίκληση στα βασικότερα γυναικεία ένστικτα: την ανάγκη για τρυφερότητα και ασφάλεια.
Απ'την άλλη μεριά, ο γλυκανάλατος δεν αντιλαμβάνεται το συμβολικό χαρακτήρα του ρομάντζου και κάνει πρόωρες σπασμωδικές κινήσεις προκειμένου να εντυπωσιάσει μια γυναίκα υποκρινόμενος. Ως αποτέλεσμα δίνει την εντύπωση του σαλιάρη και της γίνεται απωθητικός. Έχει την τάση να της ψιθυρίζει δήθεν αισθησιακά σχόλια, που της είναι κάθε άλλο παρά ερεθιστικά, και φέρει συνεχώς το (απαραίτητο) βλέμμα του επιβήτορα, κάνοντας την να νιώθει σαν κομμάτι κρέας, χωρίς καν να την αγγίξει. Επιπλέον, κάνει αβέρτα άστοχα κοπλιμέντα που την ενημερώνουν άμεσα για τις πονηρές του προθέσεις και την ξενερώνει ακόμα περισσότερο. Σε αντίθεση με τον ρομαντικό, ο γλυκανάλατος δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα δυνατά στοιχεία της προσωπικότητας μιας γυναίκας, για την αναγνώριση των οποίων θα νιώσει περήφανη, απο τα αδύναμα, τα οποία καλούν για άμεση επιβεβαίωση. Συνεπώς δεν ξέρει που να στοχεύσει προκειμένου να την γοητεύσει έμμεσα, έστω και για να αποκομίσει τα βραχυπρόθεσμα οφέλη που θα μπορούσε να πετύχει ένας παίχτης.
