CIA: Επιχείρηση Παράκελσος
Του Γιάννη Παρθένιου
Η κριτική του simplyman
Έχοντας διαβάσει και το πρώτο μυθιστόρημα του Γιάννη Παρθένιου ήξερα από πριν ότι η ανάγνωση θα είναι μια... «περιπέτεια».
Και είναι! Μια περιπέτεια με απίστευτα στοιχεία που δεν συναντάμε εύκολα σε άλλα κατασκοπικά μυθιστορήματα, αφού μέσα κάποιος μπορεί να βρει μια έντονα πολιτικά διεισδυτική ματιά με τον αφηγητή να μαγειρεύει δράση, περιπέτεια και ανθρώπινη ανάσα σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη «ταμπάσκο», όπως αρέσει και σε έναν από τους ήρωες τού βιβλίου.
Ακόμη κάτι περίεργο; Ίσως η μοναδική νουβέλα –αν όχι ανάμεσα σε ελάχιστες– που ο ήρωας είναι σχετικά δυσδιάκριτος, προφανώς συνειδητά επιλεγμένα από τον συγγραφέα όπως γράφει στο site του (www.ciaoperationparacelsus.com) για να επιβάλει αφηγηματικά την ατμόσφαιρα της πραγματικής CIA, όπου η κάθε μονάδα αποτελεί «ήρωα» ενός ευρύτερου σκοπού.
Η πλοκή διαμορφώνεται σε ένα τρισδιάστατο καμβά που θα μπορούσε να έχει τη σιλουέτα ενός παζλ. Καλοσχεδιασμένου και αισθητικά άρτιου.
Ο συγγραφέας έχει μοιράσει όλη την πλοκή με ένα μυστηριώδες τρόπο που αρμόζει σε ιστορία της CIA.
Στο πρώτο μέρος (θεωρητικά μέρη) απλώνει ένα τεράστιο ιστό από ανθρώπους, τοποθεσίες, γεγονότα και πληροφορίες που σε κάνουν να αισθάνεσαι σαν χαμένος. Ένα επικίνδυνο σημείο, όπου ο Γιάννης Παρθένιος δεν διστάζει να ρισκάρει το να «κουράσει» κάποιον με την αναγνωστική αδυναμία τού να παρακολουθήσει ή να «δέσει» τις παρεχόμενες πληροφορίες. Για μένα όμως, ένα καταπληκτικό σημείο απόδειξης ότι το βιβλίο είναι μόνο για έξυπνους αναγνώστες και η πλοκή του τόσο περίτεχνα διαμορφωμένη, όπως αξίζει σε μια υπόθεση της CIA.
Στο δεύτερο μέρος, ο αναγνώστης όχι μόνο δικαιώνεται που παρακολούθησε την εξέλιξη, αλλά ανταμείβεται βάζοντας πλέον υποθήκη τον ύπνο του, αφού κυριολεκτικά θα θες να μείνεις άυπνος τοποθετώντας ένα ένα τα κομμάτια του παζλ πάνω σε ένα μωσαϊκό που σε οδηγεί στον Αφρικανικό καμβά του τρίτου μέρους.
Αν δεν ήταν μυθιστόρημα θα μπορούσε να είναι και ντοκιμαντέρ του National Geographic, αφού ο συγγραφέας –επί χρόνια ξένος ανταποκριτής- μας ταξιδεύει σε Αθήνα (Λαύριο), Μολδαβία, Ουκρανία, Αλεξάνδρεια, Δημοκρατία του Κονγκό, Ν. Σουδάν, Αιθιοπία, Ουγκάντα και Σομαλία, για να αναφέρω μόνο όσα μέρη θυμάμαι από την ταξιδιάρικη ανάγνωση.
Κι αν κάποιες αναγνώστριες της στήλης διερωτώνται τι ενδιαφέρον μπορούν να έχουν όλα αυτά για μια γυναίκα, θα σας πω απερίφραστα ότι η ιστορία είναι πέρα για πέρα και ερωτική με το ρομαντισμό και τον αισθησιασμό να μας «φλερτάρει» πίσω στα χρόνια του σχολείου, τότε που ερωτευόμασταν με τα μάτια και καρδιοχτυπούσαμε με την απλή παρουσία του άλλου. Ένας διάχυτος ερωτισμός «εντός Εταιρείας», μεταξύ «πρακτόρων» που ξέρουν να διαφυλάσσουν τις αξίες και να αποφεύγουν το χυδαίο.
Αν αναζητάτε σεξ, κίνκι και «μπουκοφσκικί» ατμόσφαιρα, αυτό είναι ένα βιβλίο που ΔΕΝ πρέπει να αγοράσετε. Αν όμως θέλετε ν’ ξανακούσετε την καρδιά σας να χτυπά ρυθμικά, τότε τ’ «αραβικά ταμπούρλα» της ιστορίας αποτελούν μοναδικό soundtrack ενός 5άστερου ερωτικού καλέσματος.
Αυτό όμως που αποτελεί την υπογραφή μιας «χολιγουντιανής» αφήγησης –θυμηθείτε ότι είναι από τα λίγα ελληνικά μυθιστορήματα που θα μπορούσαν να γίνουν ταινία στην από εκεί πλευρά του Ατλαντικού- είναι το μπόλιασμα της περιπέτειας, της πλοκής και του έρωτα με έναν καθρέφτη που στέλνει με διαύγεια και αέναα προς τα έξω κάτι που καμιά ταινία με ιστορία της CIA δεν έχει κατορθώσει μέχρι σήμερα: το ανθρώπινο στοιχείο των ανθρώπων της πλέον –ομολογουμένως- «δυσφημισμένης εταιρείας» στον κόσμο.
Το βιβλίο –με το καταπληκτικό εξώφυλλο- με έκανε να καταλάβω ότι πέρα από το αν κάποιος διαφωνεί ή συμφωνεί πολιτικά με το «Λάνγκλεϊ», αμφισβητεί ή όχι τις μεθόδους του, μισεί ή όχι την Αμερική και τη Δύση, σίγουρα θα διαπιστώσει για πρώτη φορά στη σκέψη του ότι ανέκαθεν η αντι-CIA συνωμοσιολογία και η αντι-CIA προπαγάνδα τον έκανε να μην μπορεί να αντιληφθεί ότι πίσω από όλα αυτά υπάρχει KAI ο ανθρώπινος παράγοντας.
Ίσως μάλιστα και κάτι ακόμη πιο δύσκολο να παραδεχτεί ο «μέσος πολίτης»: Ό,τι πολλά από αυτά που δεν βλέπουμε, δεν μαθαίνουμε και δεν μπορούμε να καταλάβουμε εμείς λόγω ενός ευρύτερου σκοπού, ίσως να μας άλλαζαν ριζικά άποψη γι αυτό που μέχρι σήμερα θεωρούσαμε ως κακό, αποκαθιστώντας στα μάτια μας την ψευδαίσθηση του παρουσιαζόμενου έως σήμερα «καλού»...
Ή καλύτερα, αυτό που αναφέρεται στη σελίδα του βιβλίου στο Facebook: «Ένα μυθιστόρημα που δείχνει και μια άλλη διάσταση της CIA. Γιατί συχνά αυτό που "βλέπουμε" δεν είναι αυτό που πραγματικά συμβαίνει...»
(κλίμακα 1-5*)
KΡΙΤΙΚΗ: 5*
ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: 5*
ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕ «ΜΙΑ ΛΕΞΗ»: Αγοράστε το χωρίς κανένα φόβο ότι είναι ΚΑΙ περιπέτεια