***Για να κάνεις σύγκριση τιμών και να απολαύσεις τις φθηνότερες διακοπές, κάνε click εδώ!***
Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Η ιδέα για ό,τι γράφω σήμερα μου μπήκε χθες το βράδυ, ακούγοντας τον αγαπημένο Κώστα Τουρνά. Λεν πως οι έρωτες δε ζουν και αυτοί που αγαπούν μια μέρα θα ξεχάσουν. Είθισται να λέμε και να ξαναλέμε ότι οι έρωτες δε διαρκούν πολύ. Θυμάμαι κάποτε τα λόγια μιας κοπέλας για μια φίλη μου που τα είχε με έναν τύπο 6 χρόνια.
-Καλά αυτή είναι ακόμα ερωτευμένη; με ρώτησε.
- Δεν ξέρω , έτσι λέει. Αλλά για να είναι ακόμα μαζί του κάτι δυνατό υπάρχει, ήταν η απάντηση μου.
Το σίγουρο είναι ότι αυτή που απόρησε για τον πιθανολογούμενο επί εξαετίας έρωτα, δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό της σε αντίστοιχη κατάσταση. Η αλήθεια είναι ότι η απορία της είχε βάση. Δεν είναι συνηθισμένο πράγμα μετά από 6 χρόνια να βλέπεις ένα αγαπημένο ζευγάρι και να υπάρχει ακόμα έντονη ερωτική επιθυμία. Όσο και αν φαίνεται σε κάποιους ανήκουστο, έχω δει και άλλους ερωτευμένους για αρκετά χρόνια. Μόνο που το κακό είναι ότι για κάποιους τα συναισθήματα είναι μονόπλευρα. Οι μονόπλευροι έρωτες έχουν πεθάνει πριν καν αρχίσουν. Όταν τα συναισθήματα δεν είναι ταυτόχρονα, πρόκειται για ένα ακόμα σικέ παιχνίδι…
Τόσα χρόνια που ακούω διάφορους να εκφράζονται, νιώθω απλά ότι κάποιοι δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Κάποιοι μπερδεύουν τον ενθουσιασμό με το κόλλημα, το κόλλημα με τον έρωτα, τον έρωτα με την αγάπη. Σε μικρή ηλικία σίγουρα αντιλαμβάνεσαι αλλιώς τον έρωτα. Σου προκαλεί αδηφάγα συναισθήματα και τον εκδηλώνεις με μορφής κτητικότητας. Είναι δεν είναι πραγματικός, αυτός ο έρωτας είναι δεδομένο ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει. Ο εγωισμός του νεαρού της ηλικίας δεν αφήνει πολλά περιθώρια.
Αργότερα έρχεται ο άλλος. Ο έρωτας που δεν επιβάλλεις τους νόμους σου επειδή είσαι κτητικός, αλλά επειδή εκείνη γουστάρει να ταυτίζεται. Αυτός ο έρωτας δεν έχει ορμή χείμαρρου, αλλά είναι ικανός να σε κάνει να χαμογελάς το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Αυτός λοιπόν ο έρωτας μπασταρδεύεται με αρκετή δόση αγάπης. Θέλω να σε βλέπω όταν κοιμάσαι, να σου λέω να ντύνεσαι καλά, να κλαίω κι εγώ όταν λυπάσαι, να βρίσκεις τα τραγούδια μου φτηνά. Έτσι όπως το λένε οι Πυξ Λαξ. Σ΄αυτόν τον έρωτα πιθανόν τίποτα να μη σου θυμίζει τον παλιό σου εαυτό. Τότε που νόμιζες ότι δε θα ξαναερωτευτείς, όπως ο George Michael στο Careless Whisper, όπως στα 17 της η Debbie Gibson στο Foolish Beat.
Οι έρωτες ζουν και βασιλεύουν όταν αξίζουν. Αν δεν ήταν απλά μια στιγμιαία εγκεφαλική και ψυχική ταύτιση, θα εξελιχθούν σε κάτι άλλο εξίσου δυνατό, που πάντα σου θα θυμίζει αυτό που πρωτοένιωσες. Όπως οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχνάνε οι ζωντανοί, έτσι συμβαίνει και στους έρωτες. Πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχνάμε…
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ
