Για να παραγγείλετε online το φαγητό που θέλετε, πατήστε εδώ
Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Ήταν καλοκαίρι του 2008 όταν έδωσα προσοχή στη λέξη facebook. Μόλις είχα τελειώσει την εκπομπή μου, αλλά η προηγούμενη από μένα παραγωγός είχε παραμείνει στον σταθμό, καθισμένη στο δεύτερο στούντιο. Εκείνη την ώρα έσκασε μύτη ο δικός της, κάνοντας της τις σχετικές επιπλήξεις για την άσκοπη (κατ΄αυτόν) παραμονή της στο διαδίκτυο. Τότε κατάλαβα ότι κάτι παίζει με αυτό το μυστήριο facebook. Η αλήθεια είναι ότι όσο περισσότερο μπαίνεις στον κόσμο του ίντερνετ, τόσο περισσότερο γεύεσαι τις κοινωνικές αλλαγές. Λίγο καιρό μετά, τις γεύτηκα για τα καλά.
Ένα από τα πράγματα που μου τη δίνει σ΄αυτόν τον κόσμο και εμφανίζεται όλο και περισσότερο λόγω των κοινωνικών αλλαγών, είναι η κλοπή. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός που οι συμμαθητές μου έκλεβαν χαρτάκια από ένα ψιλικατζίδικο. Κάποια στιγμή μπήκα στον πειρασμό να το κάνω κι εγώ. Πήρα λοιπόν 2 πληρωμένα φακελάκια και 2 απλήρωτα. Αυτό που κατάφερα φυσικά ήταν να μην κοιμηθώ το βράδυ από τις τύψεις. Την επόμενη μέρα πήγα στο ίδιο ψιλικατζίδικο, είπα ότι είχαν κολλήσει τα φακελάκια και κατά λάθος πήρα 2 παραπάνω. Τα πλήρωσα και ηρέμησα. Η καθαρή συνείδηση είναι πολύ πιο σημαντική από τη γεμάτη τσέπη. Αυτό φυσικά δεν ισχύει για όλους.
Η πιο μοντέρνα κλοπή είναι αυτής της πνευματικής περιουσίας. Αν μπουκάρεις σ΄ένα σπίτι, κινδυνεύεις να σε δει κάποιος και να σε μπουζουριάσουν. Αν όμως κλέψεις λόγια άλλων, πόσο πιθανό είναι να σε μπουζουριάσουν; H απάντηση είναι από ελάχιστα έως καθόλου.
Είδατε τι έγινε με το Number One. Άλλος πήρε όλη τη δόξα, άλλος το δικαστήριο έκρινε ότι το είχε γράψει. Πρόσφατα ανακαλύψαμε εδώ στο δικό μας το simplyman, ότι υπήρχε άνθρωπος που έπαιρνε κείμενα από αλλού και μας τα παρουσίαζε για δικά του. Το χειρότερο είναι ότι όταν βρήκαμε τα αυτολεξεί πρωτότυπα, εκείνος αρνήθηκε την περίπτωση αντιγραφής, παρουσιάζοντας ως σοβαρό επιχείρημα ότι τα δυο κείμενα διέφεραν κατά μια παράγραφο. Όχι ότι η παραδοχή και η συγνώμη θα άλλαζαν πολύ την κατάσταση, αλλά οπωσδήποτε περιμένεις να ακούσεις μια δικαιολογία και όχι τη μη παραδοχή σε κάτι αυταπόδεικτο.
Είναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στον κόσμο του ίντερνετ να συλλέγεις κείμενα άλλων και να τα πλασάρεις για δικά σου. Δεν είναι κακό να κρατάς τα ωραία λόγια, άλλωστε κι εγώ από το Fight Club (την ταινία, όχι την εκπομπή) είχα γράψει στο σημειωματάριο μου τουλάχιστον δέκα ατάκες. Ατάκες που ήθελα να επεξεργαστώ στο μυαλό και να τις κάνω δικές μου.
Η πνευματική κλοπή τύπου copy paste είναι πολύ άσχημο πράγμα. Μπορεί πρακτικά να μη σου κάνει την ίδια ζημιά που σου κάνει η υλική κλοπή, αλλά σίγουρα δεν είναι αμελητέα. Ουσιαστικά κλέβεις τον κόπο του άλλου όταν δε βάζεις το όνομα του. Και πάνω απ΄όλα μειώνει εσένα που νομίζεις ότι είσαι έξυπνος, αλλά είσαι παντοτινά το αντίθετο. Εσένα που νομίζεις ότι όταν προσπαθείς να είσαι κάποιος άλλος, παύεις να είσαι ο απόλυτος κανένας…
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ
