Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Στα σχολικά μου χρόνια είχα έναν φίλο που είχε τη φήμη του κακού παιδιού. Θυμάμαι σαν χθες ένα πρωινό που καθόμασταν στο σπίτι μου. Με τον συγκεκριμένο άνθρωπο κάναμε συλλογή από αυτοκόλλητα με σημαίες κρατών. Μου έλειπαν μόλις 5 χαρτάκια για να συμπληρώσω το άλμπουμ σε αντίθεση με κείνον που του απέμεναν πάνω από 80. Κατά σύμπτωση ο φίλος μου είχε τα 4 από τα 5 χαρτάκια που μου έλειπαν. Τον έκανα χρυσό για να μου τα δώσει. Του έδινα πάνω από 20 χαρτάκια για να αποσπάσω τα 4 πολυπόθητα που είχε στην κατοχή του. Αυτός όμως ήταν ανένδοτος. Ήμασταν στο σαλόνι του σπιτιού μου και ομολογώ ότι είχα έντονη επιθυμία να τον διώξω. Συγκρατήθηκα όμως και περίμενα να έρθει αυτή η ώρα από μόνη της. Όταν έφυγε, ήμουν πολύ εκνευρισμένος που απλά για να μου τη σπάσει, δε μου έδινε αυτά τα 4 χαρτάκια. Θα μπορούσε άνετα να επωφεληθεί και αυτός από την περίσταση, αλλά προτίμησε να με βλέπει να χτυπιέμαι. Όταν ξάπλωσα με το άλμπουμ αγκαλιά με περίμενε μια έκπληξη. Ο φίλος μου είχε κολλήσει από μόνος του στο άλμπουμ τα χαρτάκια που μου έλειπαν, χωρίς να αποκομίσει το παραμικρό υλικό κέρδος. Το ουσιαστικό κέρδος ήταν η χαρά που έδωσε στον φίλο του.
Η παραπάνω ιστορία ήταν για πολλά χρόνια οδηγός μου σε ό,τι αφορά την ανιδιοτέλεια σε μια φιλία. Όταν είδα τα χαρτάκια κολλημένα στο άλμπουμ χάρηκα πολύ περισσότερο για την κίνηση παρά για τα χαρτάκια. Χάρηκα που είχα έναν τέτοιο φίλο. Στα νεότερα χρόνια σίγουρα δυσκολεύεσαι να βρεις τέτοιους ανθρώπους, αλλά αν ψάξεις θα βρεις. Όσοι έχουν τέτοιους ανθρώπους στη ζωή τους, θα πρέπει να νιώθουν πολύ περήφανοι. Οι πραγματικές σχέσεις δεν γίνονται με βάση το συμφέρον. Οι συμφεροντολόγοι και οι τσιγκούνηδες δε δικαιούνται να έχουν φίλους και σχέσεις. Οι Σκρουτζ αυτού του πλανήτη ας κάνουν μασούρι τα λεφτά τους, ίσως και αφίσα στο δωμάτιο που κάθονται μόνοι τους όλη τη μέρα. Μου προκαλούν αηδία οι τσιγκούνηδες. Είναι ικανοί να ξεφτιλίζονται για 5 και 10 ευρώ.
Μπορεί να συγχέω τον ωφελιμισμό με την τσιγκουνιά, αλλά ο ωφελιμισμός είναι σίγουρα μια πολύ ευρύτερη έννοια. Εκτός από το χρήμα, κάποιοι σχετίζονται μαζί σου, απλά επειδή τους βολεύει. Αν θες να δεις αν μια γυναίκα σε γουστάρει γι΄αυτό που πραγματικά είσαι, την πρώτη φορά που θα βρεθείς μαζί της, βγες χωρίς το αυτοκίνητο σου. Δώσε ένα ραντεβού σε ένα μπαρ και πήγαινε κατευθείαν εκεί. Δε θα αναφέρεις τίποτα για το αμάξι σου. Χωρίς όχημα σίγουρα έχεις ένα σημαντικό μειονέκτημα στην προσπάθεια σου να την προσεγγίσεις. Αν σε γουστάρει αυτή η γυναίκα, τότε θα πρέπει να νιώθεις διπλά χαρούμενος γιατί η προσωπικότητα σου ήταν αυτή που έκανε την διαφορά.
Παρομοίως χρειάζεται πού και πού να τεστάρεις αυτούς που αποκαλείς δικούς σου ανθρώπους. Κάποιοι είναι εδώ για να πάρουν λίγη από την αίγλη σου. Κάποιοι που δεν μπορούν να χαρούν στη χαρά σου. Είμαι σίγουρος ότι κάποιοι θα φανούν αρκετά αδύναμοι στα τεστ που θα κάνεις. Τι να τους κάνεις αυτούς που σε πουλάνε κάθε φορά που δεν τους κάνεις το χατίρι; Τι να τις κάνεις αυτές που είναι μαζί σου για τη βολή τους; Ξέρω ότι μερικοί δεν θέλουν να μπουν σ΄αυτή τη διαδικασία σεβόμενοι τα χρόνια που έχουν ζήσει με κάποιους. Έτσι όμως στην ουσία δεν πρόκειται να σεβαστούν τα επόμενα χρόνια. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να απογοητεύεσαι συνέχεια. Και άντε να δεχτούμε ότι απογοητεύεσαι κάθε φορά που έχεις γοητευτεί. Όταν όμως απογοητεύεσαι χωρίς να είσαι πρωτίστως γοητευμένος, μάλλον είσαι άξιος της μοίρας σου. Κάθε φορά που σε πουλάνε, δε φταίνε πάντα οι άλλοι...
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ
