Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Η ‘’δημοκρατία’’ είναι μια έννοια που αγαπάμε όλοι. Στην περίπτωση των social media, ωστόσο, τα αποτελέσματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Αυτή η ιστορία δεν ξεκίνησε τώρα. Απλά χρόνο με τον χρόνο δείχνει να ξεφεύγει όλο και περισσότερο. Ξεκίνησε με αθώες φωτογραφίες που μοιραζόσουν με τους φίλους σου και συνεχίστηκε με δημόσιες τοποθετήσεις με ύφος χιλίων καρδιναλίων.
Διανύοντας μια από τις δυσκολότερες εποχές της νεότερης ιστορίας λόγω της πανδημίας, οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί στις κινήσεις μας και στις τοποθετήσεις μας. Πριν λίγες μέρες, γνωστή δημοσιογράφος- σεναριόγραφος άφησε υπονοούμενα για δήθεν εμβολιασμό πολιτικού πρόσωπου. Αποδείχθηκαν ανυπόσταστα όλα αυτά που έγραψε και μετά αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη. Ονόματα δε λέμε, όχι γιατί είναι κρυφό, απλά ο σκοπός του κειμένου δεν είναι να στοχεύσει σε συγκεκριμένα πρόσωπα.
Απλά οι επώνυμοι πρέπει να προσέχουν περισσότερο διότι επηρεάζουν περισσότερους. Οι ανώνυμοι wannabe διάσημοι έχουν πάρει φορά και δε σταματούν. Πριν λίγες μέρες οι Πουαρό του πληκτρολογίου είχαν βγάλει ήδη τον ένοχο για το φονικό στα Γλυκά Νερά. Ένα χρόνο τώρα σχολιάζουν με ύφος σπουδαίου όλα όσα αφορούν την πανδημία. Δε διστάζουν να αμφισβητήσουν ακόμα και γιατρούς, προκειμένου να μας πείσουν για το σοφό των γραφομένων τους. Τσάμπα σπούδασε ο άλλος Ιατρική. Έρχεται ο Τατάκης από τον καναπέ για να αποκαταστήσει την τάξη. Ο Κλιντ Ίστγουντ στο παρελθόν έχει συγκρίνει τη γνώμη με μια γνωστή τρύπα. Καθένας έχει και από μία. Ειλικρινά θαυμάζω όλους αυτούς που έχουν καταφέρει να παραμείνουν μακριά από τα social media. Μπορεί να έχουν χάσει την επαφή με μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αλλά έχουν γλιτώσει από πολλά περισσότερα. Κυρίως έχουν καταφέρει να μην αλλοιωθούν.
Δυστυχώς αυτή η κατάσταση δεν φαίνεται ότι μπορεί να αλλάξει τα επόμενα χρόνια. Το μόνο καλό είναι ότι σε προσωπικό επίπεδο μπορείς να απαλλαχθείς άμεσα και ανέξοδα από αυτούς. Όλοι μας έχουμε αρκετούς περίεργους στο προφίλ μας, ικανοποιώντας τη μαζωχιστική μας τάση. Μπορεί κάποτε να θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά είναι το ίδιο σημαντικό να αφήσουμε τον κόσμο να αλλάξει εμάς. Ελπίζω κάποτε να βρεθεί κι ένα εμβόλιο για τη βλακεία...
