Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο

Η ανεύρεση αξιόλογου συντρόφου κανονικά θα έπρεπε να είναι πιο εύκολη υπόθεση στην εποχή μας, αφού τα μέσα κοινωνικά δικτύωσης σου προσφέρουν τη δυνατότητα να έρθεις κοντά με πολύ κόσμο και να μελετήσεις πιθανούς στόχους. Από τη θεωρία όμως μέχρι την πράξη μας χωρίζουν πολλά και σίγουρα τα αποτελέσματα δεν είναι αυτά που περιμέναμε. Για την ακρίβεια, τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά, καθώς οι σχέσεις έχουν γίνει πιο δύσκολες από ποτέ.

Όλη αυτή η δυσκολία οδηγεί κάποιους σε καταστάσεις που δε θα έπρεπε ποτέ να μπουν. Εννοώ φυσικά αυτούς που μπαίνουν σε σχέσεις που από την αρχή είναι demi. Όταν από την αρχή νιώθεις έτσι, το σίγουρο είναι ότι στην πορεία θα νιώθεις όλο και πιο άδειος.

Έχω ένα φίλο που πάντα υποκύπτει σε γυναίκες που δεν του αρέσουν, με την αιτιολογία ότι μόνο αυτές έχει ο μπαξές. Ούτε καν σκέφτηκε ποτέ να βρει άλλο μπαξέ. Προτιμά να είναι με αυτές που δεν τον ιντριγκάρουν σχεδόν καθόλου, απλά για να του προσφέρουν ένα Σαββατόβραδο εκτός σπιτιού, μια καλημέρα, μια καληνύχτα. Μονίμως γκρινιάζει για την ατυχία που δεν τον αφήνει να βρει μια γυναίκα της προκοπής, ενώ στην πραγματικότητα έχει σπαταλήσει τουλάχιστον 20 χρόνια με βαλτωμένες καταστάσεις. Μάλιστα, κάποιες φορές αισθάνεται και δικαιωμένος, λέγοντας μου ότι αν με άκουγε, δε θα είχε κάνει τίποτα στη ζωή του. Κάποιες άλλες φορές, βέβαια, σε κρίσεις ειλικρίνειας, μου λέει ότι μπορεί να περνάει καλά με κάποιες το Σαββατόβραδο, αλλά την επόμενη μέρα και όλη την υπόλοιπη εβδομάδα είναι πολύ άδειος. Με λίγα λόγια μια μέρα Μπράντ, έξι μέρες Μαύρος Πητ. Και είναι σίγουρο είναι όταν εθίζεσαι μόνο σε βολικές καταστάσεις, δε θα έρθει ποτέ αυτό το καλό που ονειρεύεσαι. Γιατί πολύ απλά το καλό, θα την... κάνει για αλλού.

Στην πραγματικότητα ο λόγος που ο φίλος μου ασχολείται με αυτές τις γυναίκες, είναι ότι τον κάνουν να αισθάνεται σπουδαίος. Μάλιστα, κάποιες από αυτές τον βρίσκουν overqualified που ασχολείται μαζί τους. Και αντί να αυτό τον προβληματίσει, με παίρνει πολλές φορές τηλέφωνο για να καυχηθεί. Όταν φτάνει όμως το καλοκαίρι που εκεί αναδεικνύονται όλα τα υπαρξιακά ζητήματα, καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά, αφού με δυσκολία μπορεί να μοιραστεί 3 συνεχόμενες μέρες μαζί τους.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτή την ιστορία και αρκετές ακόμα που έχω στο μυαλό μου, είμαι σίγουρος ότι αρκετοί άνθρωποι επιλέγουν σύντροφο απλά για να μη νιώθουν μόνοι. Ούτε που διανοούνται ότι ένα βιβλίο, μια ταινία, μια βόλτα στην παραλία, μπορούν να σου προσφέρουν πολύ περισσότερα από έναν άνθρωπο που απλά ακούει αυτά που λες.

Τα λόγια του εθνάρχη Καραμανλή περιγράφουν με τον πιο εμφατικό τρόπο όλα αυτά που θέλω να πω.

Σκέφτομαι πολύ, βασανιστικά ίσως. Συχνά εκνευρίζομαι, γιατί θεωρώ ότι χάνω το χρόνο μου… Με γεμίζει, όμως, η σκέψη. Δεν νιώθω κενό. Και αυτός είναι ένας λόγος που μου πάει η μοναξιά. Δεν με τρομάζει να ζω με τον εαυτό μου…»

Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ