Aπό τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο   

«Περίμενε λίγο να σε βγάλω εκτός αέρα να μας πεις το επώνυμο σου» έλεγα κάποτε στη χαριτωμένη ακροάτρια που είχε κερδίσει το δώρο της εκπομπής. Από τότε μέχρι τώρα έχουν αλλάξει πολλά, με σημαντικότερο το ότι εγώ δεν κάνω πλέον εκπομπή. Το θέμα μας όμως είναι άλλο. Η διάθεση για διατήρηση της ανωνυμίας έχει γίνει …καπνός και οι περισσότεροι έχουν περάσει στην απέναντι όχθη.

Μέχρι και 10 χρόνια πριν, υπήρχε ακόμα η επιθυμία των πολιτών να μην αφήνουν τα ίχνη τους να γίνονται φανερά. Οι λόγοι πολλοί και διαφορετικοί για τον καθένα. Άλλοι δεν ήθελαν να μαθαίνουν οι ερωτικοί τους σύντροφοι πως περνούν τον ελεύθερο τους χρόνο, άλλοι πιθανότατα ήθελαν να αφήσουν εκτός παιχνιδιού εργοδότες και συναδέρφους. Οι λόγοι μπορεί να μην ήταν πάντα οι ίδιοι, ήταν ωστόσο πάντα υπαρκτοί.

Γύρω στο 2008 που μπήκε στη ζωή μας για τα καλά το πρώτο μεγάλο κοινωνικό μέσο δικτύωσης, ήρθε η μεγάλη ανατροπή. Τα επώνυμα έβγαιναν στη φόρα το ένα με το άλλο και μαζί τους αρκετές προσωπικές στιγμές. Με αποτέλεσμα όσοι δεν μπήκαν στη διαδικασία να βάλουν ούτε μια φωτογραφία, να θεωρούνται περίεργοι και πιθανότατα με προβληματική εμφάνιση. Ε πώς να το κάνουμε σου λέει ο άλλος, facebook είναι εδώ όχι notebook. Εδώ επιβάλλεται να βάλεις τη μουτσούνα σου.

 Όλα αυτά βέβαια μου φαίνονται πταίσματα μπροστά σ΄ αυτά που συναντάμε τώρα. Αυτή την εποχή κόβει την ανάσα ο χορός των tag. Για όσους δε γνωρίζουν την έννοια «tag» , να εξηγήσω ότι η λέξη «tag» είναι η διαδικασία κατά την οποία οι χρήστες σημαδεύονται με ονοματεπώνυμο στα χρονολόγια κατά τη διάρκεια των ιδιωτικών τους στιγμών.

Tag στην καφετέρια, tag στη δουλειά, tag στην παραλία, tag στο εστιατόριο, tag ανάμεσα στα αρνιά του Πάσχα. Μου δίνεται πλέον η αίσθηση ότι τα πάντα γίνονται για να γραφτούν στο facebook. Παρέες νεαρών κοριτσιών κάθονται σ΄ένα καφέ, χωρίς να μιλάει η μια στην άλλη, προκειμένου να ενημερώσουν τους διαδικτυακούς τους φίλους γι΄αυτή τους την εξόρμηση. Πιάτα με ψάρια και ουζομεζέδες σε διάφορα φαγοποτεία της επικράτειας, πρώτη μούρη στην οθόνη σου. Ζευγάρια φωνάζουν το σερβιτόρο καφετέριας να τους τραβήξει μια φωτογραφία την πάλαι ποτέ προσωπική στιγμή. Αυτοί οι τελευταίοι φαίνεται ότι έχουν μείνει λίγο πίσω, αφού δεν έχουν μπει ακόμα στο χορό των selfie. Το μόνο που δε μαθαίνουμε πλέον για όλους αυτούς, είναι το ποτέ πηγαίνουν για κατούρημα.

Eίχα την αίσθηση και ακόμα την έχω, ότι όταν περνάς καλά, χάνεσαι, δε σ΄ενδιαφέρει να μάθει ο άλλος τη μεγάλη σου στιγμή κατά τη διάρκεια που λαμβάνει χώρα. Όταν είσαι αγκαλιά με την αγαπημένη σου, το τελευταίο να που σε νοιάζει να το μάθουν οι υπόλοιποι.

Όταν γελάς με τους φίλους σου, δε γίνεται να είσαι τόσο μεγαλόκαρδος ώστε να θες να γελάσουν μαζί σου και οι άλλοι.

Δυστυχώς όμως έχουμε να κάνουμε με άλλη μια γελοία ισοπεδωτική μόδα της εποχής. Η μάχη για το καλύτερο tag μόλις ξεκίνησε και θα συνεχιστεί μέχρι τελικής πτώσεως. Αυτός που θα εισπράξει τον περισσότερο θαυμασμό, θα είναι ο τελικός νικητής στο δικό του ματαιόδοξο μυαλό...

Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ