Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Σ΄έναν κόσμο χωρίς προβλήματα με το άλλο φύλο, οι στεναχώριες θα ήταν πολύ λιγότερες. H παιδική μας ηλικία, που τα ενδιαφέροντα μας δεν επικεντρώνονταν στις σχέσεις, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές. Καλώς η κακώς το επαγγελματικό κομμάτι και η έλλειψη χρημάτων, είναι ένα σοβαρό ζήτημα, αλλά η ευφορία σε προσωπικό επίπεδο και η έλλειψη της είναι αυτή που προκαλεί τα περισσότερα σκωτσέζικα ντους.
Είναι φορές που ο πόνος από έναν ανεπιθύμητο χωρισμό ή μια απευχταία εξέλιξη στη σχέση σου δεν αντέχεται. Σε καθε γωνία του σπιτιού σου και σε κάθε άκρη του μυαλού σου υπάρχει αυτό το πρόσωπο. Το χαμόγελο σου έχει πλέον ξεχαστεί στο κοντινό παρελθόν. Ασφαλής λύση για να συνέλθεις αμέσα δεν υπάρχει...
Αν προτιμήσεις να κάνεις μια ζωή χωρίς να ασχοληθείς σοβαρά με το άλλο φύλο, είναι σίγουρο ότι θα πληγωθείς λιγότερες φορές. Ξέρω ότι κάποιοι θα πουν ότι ο έρωτας έρχεται ξαφνικά και δε σε ρωτάει, αλλά αυτό δεν ισχύει πάντα. Υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν καλά την ευάλωτη πλευρά του εαυτού τους και δεν μπαίνουν στη διαδικασία να αφεθούν. Η μια φορά που πληγώθηκαν τους ήταν αρκετή και σε καμία περίπτωση και δε θα ήθελαν να την ξαναζήσουν. Έχω ένα φίλο που τη βρίσκει μόνο με Ρωσίδες. Όχι επειδή του αρέσουν περισσότερο, αλλά γιατί ξέρει ότι το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο. Αν έκανε σχέση με εφάμιλλης εμφάνισης Ελληνίδα, μπορεί να είχε πιο υποσχόμενο μέλλον. Από την άλλη όμως, ξέροντας ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί την απογοήτευση από το τέλος μιας υποσχόμενης ιστορίας, προτιμά να μην το δοκιμάσει καθόλου. Προτιμά λοιπόν τα σίγουρα, τίμια αλλά και όχι τόσο γοητευτικά μονοπάτια.
Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιδιοσυγκρασία και το να μπεις στα δικά του χωράφια πέρα από παράτολμο, κάποιες φορές είναι και ανόητο. Από την άλλη όμως, αν είσαι λάτρης του απόλυτου, δε γίνεται να μην πεις κάτι. Δε γίνεται να μη θεωρήσεις ηττοπαθητική αυτή τη λογική. Αν αποφασίσεις να ακολουθήσεις την τακτική του φίλου μου, σίγουρα θα αποφύγεις τις πολλές πίκρες, δεν θα αποκτήσεις όμως πότε δικαίωμα στο όνειρο. Στο όνειρο που θα είσαι στον παράδεισο μόνο εσύ και ο άνθρωπος σου. Για να βρεθείτε για λίγο στον παράδεισο μαζί, πρέπει να κατέβεις αρκετές φορές μέχρι την κόλαση. Αλλιώς δεν πρόκειται να γίνει τίποτα.
Αν κάτσεις να το καλοσκεφτείς τα πάντα περιλαμβάνουν μια ματαιότητα. Δε θα ζήσουμε για πάντα, δε θα ζήσουν αυτοί που αγαπάμε για πάντα. Κάποια στιγμή εκ των πραγμάτων, τα απευχταία σενάρια θα πάρουν σάρκα και οστά. Το να επιλέξεις να μην αγαπάς από φόβο μην δεν αγαπηθείς, θα σε βγάλει από την δύσκολη θέση και θα σου χαρίσει μια πρόσκαιρη ηρεμία κι ένα κενό. Είμαι σίγουρος όμως ότι κατά βάθος δε θες αυτό.Το κάνεις γιατί πιστεύεις ότι η μοναξιά πονάει λιγότερο από την επαφή. Είναι έτσι όμως; Πονάει η μοναξιά λιγότερο από την επαφή; Ίσως είναι έτσι. Τη μοναξιά τη συνηθίζεις, τη χαμένη επαφή την αναπολείς και τρελαίνεσαι. Καλύτερα τρελός όμως παρά αιώνια συμβιβασμένος σε κάτι που δε σου αρέσει.
Όσο ζεις κάτι ονειρικό, η καρδιά σου χτυπά σου δυνατά. Όσο πιο πολύ σκέφτεσαι το φινάλε, τόσο πιο γρήγορα θα έρθει. Τι έγινε κι αν χάσεις για λίγο τον έλεγχο; Και στην τελική από δυο σταγόνες σίγουρης μετριότητας, καλύτερα το άρωμα της αγκάθι στο κoρμί σου. Κάποιος θα σκεφτεί τώρα ότι μιλάω εκ του ασφαλούς και ότι κάποιοι χωρισμοί δεν είναι διαχειρίσιμοι. Σίγουρα δεν είναι για όλους το ίδιο. Έχει να κάνει με την ευαισθησία, την εμπειρία, αλλά κυρίως με τον τρόπο που δίνεται το τέλος. Το τέλος πάντα πονάει, αλλά είναι και αυτό που καθορίζει τελικά πόσο βαθιά ήταν η σχέση. Αν το τέλος δε σου αφήσει κενό, τότε θα συνέλθεις και θα προχωρήσεις. Αν το τέλος σε προλάβει και σου αφήσει πράγματα ανομολόγητα μέσα σου, θα είναι δύσκολο. Εάν πάλι νιώσεις ότι ο άνθρωπος σου σε ξέχασε ή ότι σου φέρθηκε σαν να μην ήσασταν ποτέ μαζί, γίνεσαι ράκος γιατί αυτό που συνήθως νιώθεις, είναι αυτό που συνήθως συμβαίνει.
To τέλος θα κρίνει τα πάντα. Αν τελικά άξιζε η σχέση, θα είναι ωραίο και το τέλος. Αν τελικά άξιζε, μπορεί να μην υπάρχει τέλος, μπορεί να είσαι πάντα στην αρχή...
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ.
