Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο
Εκ των πραγμάτων, ο αριθμός πραγματικών φίλων που μπορεί να σου προκύψει δεν είναι μεγάλος. Η καρδιά δεν είναι πηγάδι, ούτε να μπορείς να βρίσκεις ανθρώπους με πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τα δικά σου. Ακόμα και αν σας δένει κάτι από παλιά, αν πλέον δεν έχετε κάτι κοινό πέρα από το παρελθόν, δύσκολα θα κάνετε παρέα. Αν κάνετε στενή παρέα χωρίς τίποτα κοινό, τότε σίγουρα πρόκειται για μια από τις φιλίες που σε κρατάνε πίσω.
Θεωρώ τυχερό όποιον έχει στη ζωή του δυο καλούς φίλους. Όταν λέω καλούς, εννοώ αυτούς που μπορείς να πάρεις στις 3.00 τη νύχτα όταν είσαι φρικαρισμένος, ακόμα και αν ξέρεις ότι κοιμούνται. Κάποιοι θέλουν να πιστεύουν ότι έχουν 7 και 8 πραγματικούς φίλους. Δε θα τους της χαλάσω, αν κι έχω την αίσθηση ότι βαθιά μέσα τους γνωρίζουν την αλήθεια.
Οι πραγματικοί φίλοι δεν χάνονται. Μπορεί κάποιες στιγμές η ζωή να σε κάνει να τους βλέπεις και να τους μιλάς λιγότερο συχνά, αλλά είναι εκεί. Ξέρουν δια ζώσης τη Ρίτα, την Ελίζα, τη Μαρίνα (τυχαία τα ονόματα) και όλες τις γυναίκες που μπορεί να σημάδεψαν τη ζωή σου. Ήταν εκεί κάθε φορά που στρεσαριζόσουν στη δουλειά. Ήταν εκεί όταν ένιωθες μόνος. Ήταν εκεί τον Αύγουστο που οι περισσότεροι ξεχνάνε και το όνομα σου. Ήταν εκεί σε όλες τις φάσεις της ζωής σου…
Ο αντίλογος λέει ότι υπάρχουν που τα βλέπεις και συνεχίζεις την κουβέντα από κει που είχες μείνει, έστω και αν αυτή η στιγμή ήταν 3 χρόνια πριν. Μπορεί να συμβεί και αυτό. Απλά επίτρεψε μου να αμφιβάλλω για το πόσο φίλοι σου είναι αυτοί που 1095 μέρες δεν ήθελαν να μάθουν νέα σου, ή για το πόσο φίλος είσαι εσύ μαζί τους. Η αίσθηση που έχω αποκομίσει τόσα χρόνια είναι ότι δεν χάνεσαι ποτέ με κάποιον τυχαία. Δεν είναι πάντα η τύχη υπεύθυνη για τις πράξεις μας, είναι και τα συναισθήματα μας. Ανύπαρκτα ή υπαρκτά…
Ο πραγματικός φίλος είναι κοντά σου σε κάθε φάση της ζωή σου. Μπορεί να μην καθίσταται δυνατό να είναι τόσο ενεργός όσο παλιά, θα θελήσει όμως να μάθει τα νέα σου. Δεν θα τα μάθει κατόπιν εορτής. Άλλωστε, μετά την απομάκρυνση από το ταμείο κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται.
Όσοι φίλοι σου έφυγαν από τη ζωή σου, μετά ξαναήρθαν, ξαναέφυγαν και τώρα είστε πάλι φίλοι, το πιθανότερο ότι κάποια στιγμή θα ξαναφύγουν. Μην ξεχνάς ότι ''δεν φεύγω για να σε ξεχάσω, αλλά για να μπορώ να έρχομαι'', είναι στίχοι από τραγούδι των Ντομένικα και όχι η πραγματικότητα…