Από τη Μαρία Σκαμπαρδώνη
Ρετ Μπάτλερ και Όσα παίρνει ο άνεμος. Μία ταινία σταθμός και ένα πρωταγωνιστής ο οποίος έμεινε ανεξίτηλος στη μνήμη κάθε κινηματογραφόφιλου από την ερμηνεία του Κλαρκ Γκέιμπλ.
Ειλικρινά, αγαπητή μου, δεν δίνω δεκάρα’’, λέει ο πρωταγωνιστής στην αλύγιστη και κακομαθημένη Σκάρλετ πριν χαθεί στην ομίχλη. Και ας προσπαθούσε τέσσερις ολόκληρες ώρες πριν με τον κάθε δυνατό τρόπο να την πείσει να τον αγαπήσει.
Οι τρεις λόγοι που αγάπησα αυτόν τον χαρακτήρα, είναι οι εξής:
Γιατί δεν ντράπηκε να δείξει την ευαισθησία του: ο Ρετ Μπάτλερ λυγίζει και δακρύζει όταν διαπιστώνει πως όσο και αν προσπαθεί, δεν μπορεί με τίποτα να κάνει την Σκάρλετ να τον αγαπήσει. Δε φοβήθηκε να δείξει την ευαίσθητη πλευρά του και να μας δείξει ό,τι έχει δώσει τον καλύτερο εαυτό του χωρίς αναγνώριση.
Γιατί δε δίστασε να κλείσει οριστικά την πόρτα στη Σκάρλετ: Γιατί όσο και να την αγαπούσε, όταν διαπίστωσε πως δεν υπάρχει τίποτα ουσιαστικό που να τους συνδέει, αποφάσισε να την αφήσει. Δεν ήθελε να της δώσει πια άλλη ευκαιρία να τον πληγώσει, ούτε να τρέχει αναίτια διαρκώς από πίσω της και χωρίς αποτέλεσμα. Η κορυφαία στιγμή του κινηματογράφου είναι εκείνο το ένα λεπτό όπου ο Ρετ την κοιτάζει με ένα απόλυτα ψυχρό και παγερό βλέμμα, της λέει την περίφημα ατάκα ‘’ Ειλικρινά, αγαπητή μου, δεν δίνω δεκάρα’’ και χάνεται στην ομίχλη.
Γιατί τελικά, δεν είχε ανάγκη κανέναν: Όσο οξύμωρο και αν είναι, η Σκάρλετ τον είχε περισσότερο ανάγκη από ότι εκείνος αυτή. Γιατί εκείνος ήξερε ποιος ήταν και δεν περίμενε κανέναν να τον αγαπήσει. Ήξερε τα καλά και τα κακά του γνωρίσματα και δεν υποδύθηκε κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι.
Ομολογώ πως η στιγμή που αφήνει τη Σκάρλετ, έχει σφραγιστεί ανεξίτηλα μέσα μου; συμβολίζει τον κάθε άνθρωπο που δε βρήκε ανταπόκριση στα αγνά του συναισθήματα, για όλους εμάς που τις περισσότερες φορές εκτιμάμε αυτά που έχουμε όταν πια τα έχουμε χάσει οριστικά. Για όλα αυτά, θα υπάρχει πάντα ένας Ρετ Μπάτλερ ο οποίος θα ασχολείται ώρες με την κακομαθημένη Σκάρλετ, αλλά στο τέλος θα αποφασίσει να την αφήσει…