Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο

Στη ζωή έχουμε γνωρίσει πολλές απογοητεύσεις. Τις περισσότερες τις βιώνουμε μόνοι μας. Είμαστε μόνοι στο δωμάτιο και έχουμε μάθει κάθε γωνία από το ταβάνι μας. Σκεφτόμαστε πως ήταν η ζωή μας και πως είναι τώρα. Θέλουμε να βάλουμε τα κλάματα μερικές φορές, αλλά ο εγωισμός δε μας αφήνει. Πως γίνεται οι άνθρωποι που εμπιστευτήκαμε να μην είναι τώρα εδώ κοντά μας. Δεν είμαι σίγουρος πάντως αν όλοι θέλουν να κλάψουν για την έλλειψη των συγκεκριμένων ανθρώπων ή για τη γενικότερη απώλεια.

Συνήθως οι μεγαλύτερες απογοητεύσεις είναι ερωτικές. Εκεί από τη μια στιγμή στην άλλη τα πράγματα έρχονται τούμπα. Στην πραγματικότητα δεν είναι από τη μια στιγμή στην άλλη, απλά ο ερωτευμένος εθελοτυφλεί και όταν φτάνει η κρίσιμη στιγμή, πέφτει από τα σύννεφα. Συνήθως οι άνδρες την πατάνε έτσι, αφού ως γνωστόν οι γυναίκες φεύγουν πριν χωρίσουν. Το ποτέ θα ειπωθεί το τέλος, δεν έχει μεγάλη σημασία. Σημασία έχει ποτέ η γυναίκα σταματάει να είναι ενεργή στη ζωή σου.

Υπάρχουν όμως και απογοητεύσεις από φίλους. Το ''οι σχέσεις τελειώνουν, οι φίλοι μένουν'', είναι μια αναμασημένη καραμέλα που δεν έχει καμιά υπόσταση. Σκεφτείτε μόνο από πόσους ‘’καλούς φίλους’’ έχουμε περάσει για να καταλήξουμε στους 2-3 που έχουμε σήμερα. Σίγουρα οι φίλοι που θεωρήσαμε πιστοί και αφοσιωμένοι ήταν πολύ περισσότεροι από τις γυναίκες μας άρεσαν πολύ. Στην πραγματικότητα οι φίλοι αποδεικνύονται πιο απογοητευτικοί από τις σχέσεις. Γιατί αν είσαι λίγο βγαλμένος ή αν δεν είσαι πολύ ερωτευμένος, στις ερωτικές σχέσεις το περιμένεις. Άλλωστε το κοινωνικό στερεότυπο βάζει σ΄αυτές τις σχέσεις τέλος και αρκετές φορές το λαμβάνεις υπόψη σου. Αυτό όμως δεν ισχύει στις φιλικές σχέσεις, αφού μεγαλώσαμε με ύμνους για αυτές.

Θυμάμαι μια κουβέντα που είχα μ΄έναν παλιό φίλο. Ήμουν πολύ απογοητευμένος εκείνη τη μέρα.

‘’Κοντόπουλε, μάθε να γυρνάς σελίδες'', είπε με φωνή που δεν άφηνε αμφισβήτηση. ''Αυτό πρέπει να το προσέξεις'', συνέχισε.

Μπορεί να φαίνεται κυνικό, αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι το πρόβλημα. Κάποιοι ρομαντικοί του είδους αρνούνται να γυρίσουν σελίδες. Είναι όμως κάτι που πρέπει να γίνει. Οι άνθρωποι προχωράνε και συνήθως αλλάζουν προς το χειρότερο. Δεν πρέπει να μένεις στην εικόνα που είχες γι΄αυτούς κάποτε. Από τότε μέχρι τώρα έχουν αλλάξει πολλά. Χρειάζεται να ψάξεις άλλου για να βρεις τα μόνα φωτεινά σημάδια αυτού του σκοτεινού γαλαξία.

Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ