ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ Ο ΑΝΔΡΑΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΣΕ ΟΛΟΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ
Από τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Μια μικροαδιαθεσία τον είχε καθηλώσει στην οθόνη του υπολογιστή του. Ο άντρας με τα μαύρα συνήθιζε να δίνει τη δική του ερμηνεία στις ενοχλήσεις που είχε κατά καιρούς είχε. Με μεγάλη ευκολία μπορούσε να μετατρέψει στο μυαλό του τον κοιλόπονο σε κοίλη. Είχε να βγει από το σπίτι 3 μέρες. Έτσι δέχτηκε με μεγάλη ευκολία την πρόσκληση του καλού του φίλου.
Η πρόταση αφορούσε απογευματινό καφέ σ΄ένα ολοκαίνουριο και αρκετά ζεστό χώρο στον Πύργο Αθηνών. Ο φίλος του, ο Μιχάλης, τον είχε ενημερώσει ότι θα μπορούσε να κάτσει μόνο μια ώρα, οπότε θα ήταν καλό να μη σηκώνεται κάθε λίγο και λιγάκι για τα μάτια κάποιων χαριτωμένων δεσποινίδων. Ο Μιχάλης μπορεί να μίλαγε, αλλά ο άντρας με τα μαύρα έκανε πάντα τα δικά του. Τα μάτια του ήταν σταθερά καρφωμένα στο διάδρομο του μαγαζιού, προκειμένου να μη χαθεί ο επόμενος στόχος. Δε χρειάστηκαν πάνω από 10 λεπτά για να τον εντοπίσει. Μια χοντρούλα, μετρίου αναστήματος, ήταν η τυχερή της βραδιάς. Του άρεσε τόσο πολύ που για πάρτη της θα έκανε ακόμα και σχέση. Το κακό γι΄αυτόν, είναι ότι είχε επιλέξει τη δεύτερη αίθουσα του καταστήματος για να πιει τον καφέ της. Αυτό σήμαινε ότι ο Μιχάλης έπρεπε να μείνει για μια ακόμα φορά μόνος. Ο άντρας με τα μαύρα άρχιζε να κόβει βόλτες στο μαγαζί, κρατώντας το κινητό στο αυτί, παριστάνοντας ότι μιλάει με κάποιον φίλο του. Ήταν κάτι που συνήθιζε, προκειμένου να περάσει απαρατήρητος.
Λίγα λεπτά αργότερα ο Μιχάλης είδε το φίλο του να ανοίγει με αστραπιαίες κινήσεις την εξώπορτα του μαγαζιού. Προσπάθησε να καταλάβει αν αυτό είχε να κάνει με κάποιον εξωγενή παράγοντα ή απλά με την αποχώρηση της χοντρούλας. Δε θέλησε να διαλευκάνει την υπόθεση, πηγαίνοντας στη διπλανή αίθουσα. Αποφάσισε να τον περιμένει να γυρίσει.
Το χρονικό όριο που είχε θέσει για να πιει τον καφέ του είχε περάσει, αλλά ο άντρας με τα μαύρα δεν είχε ακόμα φανεί. Αναγκάστηκε να τον πάρει τηλέφωνο.
-«Που είσαι» τον ρώτησε με ενοχλημένο ύφος.
-«Έχω ένα πρόβλημα με την αστυνομία. Μπορείς να έρθεις;» ήταν τα λόγια του άφαντου άντρα.
-« Ναι, αλλά που είσαι;»
- «Στη Μιχαλακοπούλου στο ύψος του Πύργου».
Ήταν φανερό ότι κάποιο φανάρι είχε προλάβει τον άνδρα με τα μαύρα και έχασε από τα μάτια του τη χαριτωμένη χοντρούλα. Εκτός αν εκείνη ήταν πολύ πιο γοργοπόδαρη απ΄ότι φανέρωναν τα κιλά της.
Μετά από 5 πέντε λεπτά περπάτημα ο Μιχάλης έφτασε στη Μιχαλακοπούλου στο ύψος του Πύργου Αθηνών, αλλά ο άντρας με τα μαύρα ήταν και πάλι άφαντος.
-«Που είσαι ρε γαμώτο, βιάζομαι σου λέω» ανέβασε τον τόνο της φωνής του.
-«Τώρα έρχομαι στο καφέ. Αν περίμενα από σένα βοήθεια, θα είχα καταστραφεί τόση ώρα που έκανες» απάντησε στον ίδιο τόνο ο μέχρι πριν λίγη ώρα άφαντος φίλος του.
Ξαναντάμωσαν στο καφέ μετά από 10 λεπτα. Ο άντρας με τα μαύρα εξήγησε στο φίλο του ότι την ώρα που άρχισε να σπριντάρει για προλάβει την κοπέλα, τον σταμάτησαν δυο αστυνομικοί. Λίγο πιο κάτω είχε γίνει μια ληστεία και όποιος έτρεχε, ήταν λογικό να θεωρηθεί ύποπτος. Αφού δόθηκαν οι απαραίτητες εξηγήσεις, ήταν ελεύθερος να συνεχίσει το έργο του. Αλλά αυτό το πουλάκι είχε πετάξει…
Για να βρείτε τον Αλέξανδρο Κοντόπουλο στο facebook, πατήστε εδώ